Tylko współczuć , że tak to odebrałaś .. To NIE jest komedia .Przerysowany obraz pijaka ? OMG ... naprawdę , tak "przerysowany" Zwłaszcza jak pijak idzie i wybiera dziecku ostatnie pieniądze ze skarbonki ...

Może Ty się dobrze bawiłaś - pogratulować poczucia humoru ..

Dziękuję.
TO JEST FILM!!!!!
FIKCJA! Kojarzysz to słowo ????

Jest coś takiego jak empatia .. kojarzysz to słowo ?? Nie czujesz żadnych emocji oglądając dobry film ? No to nie zrozumiesz...

Czy tylko wasza opinia na temat filmu jest słuszna?
Ja Wam nie zabraniam płakać na filmie, dlaczego Wy potępiacie to że się śmieję?
Czy tylko Wy macie ten dar zrozumienia i odpowiedniego odbierania filmu?
Każde inne zdanie to chłam?
Ludzie każdy ma prawo wyrazić swoją opinię, ale nie trzeba od razu kogoś obrażać.
Brak argumentów nie pozwala na szydzenie z drugiego człowieka!

Mam wrażenie , że rozmawiam ze ścianą .. Przepraszam ,ale kto się tu z kogo nabijał pisząc DRUKOWANYMI słowami czy rozumiem coś tam ?
Nie będę się już wdawać w dyskusję , bo i tak to do niczego nie prowadzi . W każdym razie , film o alkoholizmie traktować jako komedię .. skoro masz takie poczucie humoru , to Ci nie zabraniam , nie potępiam , ale i mogę napisać, że brak mi słów...

To na początku było dosyć śmieszne (to gadanie Miśka i gadanie przy piwie), ale później to robiło się co najmniej nieciekawie, a może wręcz melancholijnie i smutno.
Nie należy tego odbierać na pewno jako komedii!
Generalnie to trzyma się w ramach dramatu, bo gdzie można to przypasować?
Właściwie to jakiś dramat alternatywny, bo zresztą wszystkie te filmy Koterskiego takie są...
Jednak "Dzień świra" dużo lepszy.

Fikcja, hmm, ciekawe. Może to pomyłka, ale gdzieś chyba czytałam, że to film poniekąd autobiograficzny. A jeśli nawet nie, to znakomicie odwzorowany. Skoro twierdzisz, że przerysowany, mimo doświadczenia "bardzo bliskich osób", to może jednak byłaś za daleko?
"osoby naprawdę chore, nie są w stanie wziąć sobie do serca , scen z filmu, co najwyżej ,mogą się śmiać." - z tym się jednak niestety zgodzę. Ktoś, kto w tym siedzi, obejrzy, powie "ha ha ale pijak, dobrze, że mnie to nie dotyczy". Ktoś, kto ma jeszcze większy, powie "co to za bzdury, obrzydliwy film, przecież takie rzeczy się nie dzieją, aż mi piwo przestało smakować - co za dno". Może zmotywować do rzucenia picia, ale tylko kogoś, kto jest zdolny do autorefleksji i przyznania się do błędu - a i to nie przychodzi łatwo. Mimo wszystko, film daje nadzieję.

W którym momencie ten obraz jest "przerysowany"? Film ma ogromną ilość wątków autobiograficznych, z przerysowanym to mamy do czynienia w "Dniu Świra", a nie tutaj.
Owszem wiele scen może wydać się niektórym zabawny (np. jak upił swoją grupę studencką), ale ogólnie jest to zdecydowanie dramat.
Komedia to by była jakby np. na tą izbę wytrzeźwień trafiał codziennie.

Możliwe, że osobom, które nie miały styczności z alkoholikami, wydaje się to śmieszne.

Nietety chyba masz racje i zawsze mnie to smucilo. Film dla mnie jest dolujacy okropnie i nie widze w nim tak zabawnych scen jak w dniu swira, (ktorego btw tez uwazam za dramat).
Co do wypowiedzi @ana_32 "osoby naprawdę chore, nie są w stanie wziąć sobie do serca , scen z filmu, co najwyżej ,mogą się śmiać." - najwidoczniej, jak ktos wczesniej napisal, bylas jednak zbyt daleko od osob naprawde uzaleznionych. Moj ojciec nie wytrzymal do polowy filmu, odwrocil sie i poszedl spac, nie chcac nawet na nastepny dzien o tym rozmawiac.
Wiec moze jednak film nie byl tak przerysowany jak myslisz?...

Dzień świra był dla mnie przekomiczny, ale rozmawiałem z jedną psycholog i ona mi mówiła, że ją nudził i nie obejrzała go z przyjemnością, bo do niej przychodzą jeszcze więksi dewianci, niż Adaś Miauczyński.

Tu są sceny śmieszne, ale takie jest życie dziecka z alkoholikiem. Koledzy widzieli twojego ojca przed domem, jak leży (moi widzieli), tata zatacza się i bełkocze, przecież to wszystko jest bardzo śmieszne! Nerwowy śmiech, jak ten stary cuchnący błazen przewraca się o próg albo pyta po południu, czemu jeszcze nie śpisz? Śmiejesz się więc, bo inaczej byś wył.

Szkoda, że coś się stało z moimi poprzednimi komentarzami na temat tego filmu a były bardzo osobiste i szczere. Osobiście uważam, że film jest rewelacyjny. Nie wiem czy da się to pogodzić ale w momencie czytania Waszej dyskusji przypomina mi się jedno stare powiedzenie - jak dla mnie jest w nim i "śmieszno i straszno". Wiem, że wiele osób uważa "Dzień świra" za lepszy obraz Koterskiego, jednak tam postać Miauczyńskiego była doprowadzona do takiego absurdu, że wręcz odrealniona. Tutaj jest ewidentnym przykładem człowieka z krwi i kości. Nie wiem - może przemawia przeze mnie ten przeklęty 33ci rok życia hehe. Taka "ciekawostka" - ktoś wspomniał o tym, że jego ojciec nie chciał nawet rozmawiać o tym filmie nazajutrz i nie dotrzymał do połowy, ja mam np. zakaz od narzeczonej oglądania go wogóle, bo podobno źle na mnie wpływa, tzn. piję jeszcze więcej (co jest pewnie efektem odwrotnym do założeń Koterskiego) heh. Tak czy i inaczej pozdrawiam i wasze zdrowie

Film ma taki przekaz , że aż można usiąść z wrażenia. Ogólnie film ten jest bardzo często puszczany na spotkaniach AA wiem to gdyż współpracuję ze stowarzyszeniami i grupami AA, dofinansowuje wyjazdy ich na Jasną Górę czy tez inne święte miejsca w Polsce. Mnie ten film wiele nauczył, pokazać jakich błędów mam nie popełniać w życiu, a wkraczam powoli w etap zakładania rodziny i nie wyobrażam sobie sytuacji jak w filmie, że okradam własne dziecko. Jednakże najbardziej utkwiło w pamięci używanie słowa "przepraszam" ukazanie tego jakie ono ma teraz wartość, wartość praktycznie zerową i tak jak główny bohater ciągle przepraszał i popełniał dalej ten sam błąd.
Dodatkowo wielkie brawa dla Andrzeja Chyry, jego gra aktorska to jest mistrzostwo świata.

Alkoholizm jest degrengoladą tragikomiczną, brak w nim raczej patosu albo melancholii (co próbował nam wmówić np. Has w "Pętli". To jest prawdziwy upadek, z błotem na kolanach i obsikanym zadkiem. Dlatego są tu także sceny komiczne (raczej tragifarsowe), które chyba nie wszystkim trafiły do przekonania.

ogólnie uważam że jeśli ktoś śmieje się na filmie na którym nie powinno się śmiać uśmierza tak swój własny ból albo strach ...

Może jest to po części prawda, ale tak robią tylko osoby do szpiku kości fałszywe. Większość śmieje się, bo nie rozumie dramatu tego filmu.

Dokładnie. Nie rozumiem, jak można ten film odbierać jako komedię! Przecież to jest tragedia. Tak samo zresztą, jak "Dzień Świra". Świetne produkcje psychologiczne.

Tylko że przedstawiony tutaj obraz alkoholika nie jest przerysowany.

Zgadzam się, zero przerysowania, jestem jedynakiem, synem alkoholika, ten film jest genialny. Najlepszy polski film jaki oglądałem.

Nawet - wydawałoby się - głupawe sceny krzyków w izbie wytrzeźwień, tak naprawdę oddają rzeczywistość.