Kilkunastoletnia dziewczyna z Manhattanu opowiada o swej licznej rodzinie. Rozwiedziony ojciec mieszka w Paryżu, matka i ojczym organizują postępowe akcje społeczne w Nowym Jorku, dwie przyrodnie siostry kochają się w koledze szkolnym, trzecia ma wyjść za mąż. Ale poznaje bardzo atrakcyjnego gangstera.

Siedemnastoletnia DJ pochodząca z Manhattanu  (Natasha Lyonne) opowiada rozmaite perypetie miłosne członków swojej licznej rodziny. Rozwiedziony ojciec, nowojorski pisarz Joe (Woody Allen) mieszka w Paryżu próbując na nowo ułożyć sobie życie. Sprawy zaczynają nabierać tempa kiedy poznaje atrakcyjną Von (Julia Roberts). Matka (Goldie Hawn) wraz ze swoim nowym mężem Bobem (Alan Alda) udzielają się charytatywnie na rzecz więźniów w Nowym Jorku. Dwie przyrodnie siostry zakochują się w tym samym szkolnym koledze, a trzecia z nich (Drew Barrymore) traci głowę dla zabójczo przystojnego...gangstera.
 
Woody Allen przedstawia plejadę Hollywoodzkich gwiazd, które za pomocą piosenki i tańca opowiadają skomplikowane historie wielu miłości w jednej, nowojorskiej rodzinie intelektualistów.

Nowojorski pisarz, Joe Berlin od czasu rozwodu ma kłopoty ze znalezieniem nowej partnerki życiowej. Wszystkie dotychczasowe próby kończą się fiaskiem, gdyż żadna z nowo poznanych kobiet w niczym nie przypomina byłej żony, Steffi. Sytuacja zmienia się, kiedy Joe spotyka wrażliwą Von. Pewnego dnia najstarsza córka pisarza przypadkiem podsłuchuje rozmowę wybranki ojca z jej psychoterapeutką. Kiedy Joe dowiaduje się od dziewczyny o najskrytszych marzeniach Von, sytuacja staje się idealna... Film ten jest pierwszym musicalem w reżyserskiej karierze Woody'ego Allena. Akcja toczy się nie tylko w Nowym Jorku, lecz także w Wenecji i Paryżu. "Wszyscy mówią: kocham cię" to sympatyczna opowieść o kłopotach i rozterkach życiowych intelektualistów mieszkających na Manhattanie.

"Wszyscy mówią: Kocham cię", którego akcja rozgrywa się w Nowym Jorku oraz w Paryżu i Wenecji - jest hołdem złożonym przez Allena klasycznym amerykańskim musicalom w rodzaju "Deszczowej piosenki" i "Amerykanina w Paryżu". Miłośnicy tego chyba już wymarłego gatunku rozpoznają wiele starych przebojów i pewnie miłym zaskoczeniem będzie dla nich zaproponowany przez Allena styl ich interpretacji. Bowiem założeniem reżysera było, aby te piosenki i numery taneczne nie były wykonane perfekcyjnie. Liczyły się tu świeżość, naturalność i spontaniczność - ale kontrolowane dyskretnie przez najwyższej klasy muzyków i choreografa.