nie powiedziałbym, że film ten jest schematyczny. ma naprawdę interesującą fabułę, dobrze zarysownane i ciekawe portrety bohaterów, a także niezle skonstruowany dramat. moze nie jest jakis unikalny film, chocby ze wzgledu na fakt, ze jest to remake. moim zdaniem główną wadą tego filmu jest problem dezaktualizacji wielu zagadnień poruszanych w tym filmie, praktycznie z całym tłem społeczno-obyczajowym. ten zarzut stawiali krytycy już w momencie premiery ''stelli''. nic dziwnego, że w naszych czasach te mankamenty się uwydatniły jeszcze barziej. mnie osobiście najbardziej drażni to, że ten film jest skrajnie seksistowski.
napisałem powyżej, że portrety bohaterów są dobrze zarysowane. jednak w przypadku tytułowej bohaterki występują pewne niekonsekwencje. mam na myśli jej początkowe transformacje z czarującej, potrafiącej się zachować panieni w oddającego się zabawie zmanierowanego lekkoducha. nie zostało to wiarygodnie ujęte.
sa też pewne niedosiagniecia w scenariuszu. np. mąż stelli prosi ją aby na zawsze pozostala stella, ktorą on pokochal. no i ona zostaje... a on ja zostawia. ?!
STANWYCK ROCKS! mimo, ze w wielu scenach przegrywa swoja role [zwlaszcza jako choinka. moze i bylo to komiczne, ale nie specjalnie pasowalo do tego filmu]. podobno vidor nie zajmowal sie prowadzeniem aktorow. dlatego moze stanwyck poczula sie zbyt swobodnie. moze ze wzgledu na wiek nie do konca czula role. w dodatku nie miala wielkiego doswiadczenia macierzynskiego. niemniej STANWYCK ROCKS!
Ann Shirley jest rownie fenomenalna. to duza niespodzianka na plus, uwzgledniajac brak wsparcia zestrony rezysera oraz jej doswiadczenie aktorskie.
barbara o'neil i cala jej postac, mimo ze trzeciorzedna wyrozniala sie bardzo pozytywnie.
''stella dallas'' nadal jako melodramat prezentuje się wybornie. gorzej wypada natomiast tło tego filmu.