Niestety, Dietrich zachęca, aczkolwiek sam film to (jak mam nadzieję) po prostu wypadek w jej karierze.
Film jest przeraźliwie nudny, niezrozumiały i dziwaczny. Surowa konwencja von Sternberga przeradza się tutaj w absolutny brak polotu i amatorszczyznę.
Owszem, film ma ponad 90 lat na karku, ale chociażby o dwa lata starsze "Maroko" zachowuje znacznie większą świeżość i dynamizm. Film po prostu się nie spisał. Wygląda to jak jakiś wyjątkowo archaiczny antyk niemego kina, do którego ktoś w ostatniej chwili dopisał dialogi mówione.
Aktorstwo niestety jest drętwe, sztuczne i wręcz groteskowe. Nawet legendarna Marlena niedomaga aktorsko i wygląda jakby zwyczajnie nie chciało jej się grać. Dialogi są bardzo ascetyczne, a film ciągnie się jak flaki z olejem, chociaż długi nie jest.
Fabuła ma potencjał i w rzeczywistości sam zarys jest całkiem w porządku, jednakże film tak wszystko komplikuje i rozwadnia, że z ostatecznej wartkiej intrygi szpiegowskiej nic nie zostaje. Na próżno zagłębić się w intrygi i myśli bohaterów, skoro dialog pomiędzy nimi niemal nie istnieje, a film ledwo trzyma się kupy. Widz nie wie co jest zamierzone, a co nie - i nie jest to niestety (w mojej opinii) celowe niedopowiedzenie w stylu Langa, lecz jakiś feralny wypadek artystyczny.
Do największych plusów filmu zaliczyć można niewątpliwie przebraną w chłopski strój Marlenę udającą kota - jednakże jest to chyba jego największa zaleta.
Victor McLagen jest wyjątkowo irytujący, a szef wywiadu Austro-Węgier komiczno-groteskowy. Film jest miejscami naprawdę naiwny i nie można tego przełożyć na czasy, w których powstał: W tymże samym roku, a nawet wcześniej powstawały znacznie bardziej ambitne dzieła, chociażby wyżej wspomniane "Maroko".
Spodziewałem się mniej znanej perełki z Dietrich, a wyszła spora kiepścizna.