Znany polityk podczas wieczornej demonstracji dostaje pałką w łeb i ginie, czyli jak doprowadzić do czegoś i to ukryć: zasady nowoczesnej polityki obnażone i zuniwersalizowane do bólu.

Jak się postarać, by do demonstracji w ogóle nie doprowadzić. Jak sprawiać pozory, jak się wykręcić. Konkretne przykłady, konkretne rozwiązania, konkretna historia (najlepsze: facet zatrzymuje się na ulicy, podjeżdża półciężarówka, drzwi się otwierają. Facet w środku daje temu na ulicy po łbie. Samochód odjeżdża, a facet w tym czasie upada na ulicy. Z następnego samochodu wysiada kobieta i ogłasza, że wszystko widziała: facet był pijany i upadł na krawężnik).

Nie udało się utrzymać za gębę tej uniwersalizacji. Tak w ogóle to dzięki filmwebowi dowiedziałem się, że to było zamierzone – brak nazwisk czy brak konkretnego celu, jaki miał ten polityk, tytułowy Z. A ja się zastanawiałem, czemu ja po 15 minutach filmu nie pamiętam, jak oni się nazywali... Innymi słowy – uniwersalizm nie trzyma się kupy. Rozłazi się. Niby historia jest konkretna – ale no właśnie, czego chciał ten polityk? Czemu był taki znany? Czemu nie chcieli go dopuścić do głosu (z filmu wynika, że to właśnie jest celem polityki – zatkać każdy głos, niezależnie co mówi – dlaczego?).

No i w sumie to taka sztuka dla sztuki, ale przyjemna w odbiorze.


7/10