Ciężko jednoznacznie ocenić ten film - z jednej strony mamy genialne (i na dodatek wykorzystane z głową!) efekty specjalne, udane zdjęcia naszego rodaka, Janusza Kamińskiego, rewelacyjny efekt pracy dźwiękowców, pomysłową i niezwykle klimatyczną muzykę Johna Williamsa (motyw przewodni z tego filmu robi na mnie wrażenie ilekroć go słucham), udany montaż i fantastyczną scenerię, a w efekcie bardzo, bardzo dobry klimat. Z drugiej jednak strony fabuła leczy i kwiczy, i to niestety w dużej mierze pogrąża tę produkcję.
Film oceniam pozytywnie, bo robi spore wrażenie, jednak pozostawia uczucie niedosytu. Zgadzam się, że jedynka była bardziej wyważona, a tym samym lepsza.

7/10

Spodziewałem się czegoś lepszego. Tak, jak pisał JaszczurXP: "fabuła leczy i kwiczy". Wstawki komediowe ratują film. Trochę przebajerowany - ale to znak rozpoznawczy Spielberga.

LA4 trafia w 10. Pozdrawiam

wielki znafca sie znalazl. dyrdymały spod powały.

"genialne (i na dodatek wykorzystane z głową!) efekty specjalne, "

Momentami są gorsze niż w 1.

"niezwykle klimatyczną muzykę Johna Williamsa "

Popłuczyna po muzyce z cz. 1. Jedynie stara suita zapodana ze 2, 3 razy. No ale to jest właśnie stara z cz. 1

"Popłuczyna po muzyce z cz. 1. Jedynie stara suita zapodana ze 2, 3 razy. No ale to jest właśnie stara z cz. 1"
To można napisać o muzyce Dona Davisa do trójki ale nie Zaginiony Świat. Williams do Pierwszego Parku Jurajskiego niepofatygował się nawet żeby skomponować jakiś action score do sceny kiedy T-rex wychodzi ze swojego wybiegu. Nazywanie więc kontynuacji, która obfituje w różnorodne budzące groze kawałki w zalezności od tego czy są to skrzypce w scenie Kiedy Dieter zostaje zagryziony przez Kompsognaty, bębny w scenie kiedy raptory atakują w wysokiej trawie czy Sarah Rescuing ze sceny z przyczepami gdzie skordynowany chaos jaki powstał przez to że co chwila jakiś instrument piszczy, świergocze, terkocze grzechocze, szeleści stuka, bzyczy i łomocze popłuczynami jest nieporozmieniem, bo ta muzyka jest zupełnie inna od poprzedniczki. Williams poszedł w bardziej buszmeński klimat niczym Silvestri komponując muzyke do Predatora. Tego mi brakowało w Parku Jurajskim, który po za kapitalnym Journey to the Island nie miał do zaoferowania nic ciekawego po za melodią Dennis Steal The Embryo.

No dobra ale muzyka Silvestri'ego jest rozpoznawalna i klimatyczna. A tutaj (choć już z 5 razy widziałem) jestem wobec niej obojętny. Nie mam ochoty odsłuchiwać jej z OSTa.

nibu gdzie gorsze? scena jak t-rex wpada do namiotu albo jak uwolniają dinozaury piękne efekty nie wspominając jak rodzice wparowują by odebrać młode jak żywe dinozaury więc niby gdzie gorsze? no możne gorsze jak w oddali są kręcon sceny z dinozaurami to fakt widać wstawki komputerowe ale jak są zbliżeniowe sceny nawet jak t-rex wparowuje do cichu koło chaty i żre psa też żywe efekty!

Muzyka tak typowa dla Wiliamsa, że nie musiałem czytać kto ją napisał... W momentach akcji odruchowo rozglądałem się za Jedi. :P

wielki znafca sie znalazl. dyrdymały spod powały.

kolejny gimbus ze swoimi szkolnymi 'mundrosciami' i ograniczoną wyobraźnią, której życie jeszcze nie poszerzyło, skarży sie na rzekomy brak realizmu w filmie fabularnym. RĘCE OPADAJĄ!