Film dla mnie jest tylko dobry... A dlaczego dobry? Dlatego, że reżyser nie był wierny książce... W dobie lat międzywojennych i powojennych myślałem, że stara szkoła kręcenia filmów będzie kładła nacisk na dokładność z faktami, a tutaj się bardzo rozczarowałem...

Przede wszystkim:
1. Profesor Wilczur nie został...

W jednej ze scen jedna aktorka gra dwie postacie żonę i córkę Wilczura. Razem grają na pianinie.

z cyklu ciekawe dialogi w melodramatach "operacja była doskonała! nie wiadomo tylko czy pacjent
przeżyje".

Do najbardziej znanych osiągnięć Tadeusza Dołęgi-Mostowicza należy bez wątpienia (obok omawianego niegdyś na tym blogu „charyzmatycznego geniusza”) wprowadzenie do polskiej kultury postaci Rafała Wilczura, który pojawił się w literackiej dylogii oraz filmowej trylogii, którą częściowo (bo tylko pierwszą część tej...

Obie wersje dobre. Ta starsza na tamte czasy, a ta późniejsza na późniejsze. Oczywiście, nie każdej osobie się spodoba ta starsza wersja i to normalne, bo jest tam trochę amatorszczyzny. Ja obejrzałem starą wersję z ciekawości, albo z sentymentu do tej nowszej wersji i nie żałuję.

Genialny pomysł Dołegi, mistrzowskie aktorstwo Junoszy, Barszczewskiej i Węgrzyna, humor Ćwiklińskiej, świetny epizod Woszczerowicza, muzyka i plenery. Zapominam, co mówią krytycy i zanurzam się w tym melodramacie z przyjemnością. Po prostu klasyk.

wersja z lat 80tych lepsza zdecydowanie...

Szczegolnie podobienstwo bije w oczy w scenach w sądzie w obu tytulach. W serialu "Dom" dr Kazanowicz w scenie w sądzie tez jest zobojętnialy na to, co go czeka, nawet mimika i wyraz twarzy podobne. Myślę, że zarowno tworcy serialu jak i Tadeus Janczar czerpali ze "Znachora".

Jestem właśnie po obejrzeniu Znachora z 1937. Uważam, że jest o wiele lepszy od późniejszej wersji, która i tak jest jednym z piękniejszych polskich filmów. Film uświadomił mi ogromną przepaść mentalną i kulturową pomiędzy przedwojenną Polską, a Związkiem Radzieckim. Wyraża się ona nawet w sposobie kręcenia filmów....

W krótkiej roli, ale jakże wspaniałej mistrz Woszczerowicz.

Zdarzyło mi się obejrzeć obydwie wersje tego filmu: zarówno przedwojenną, jak i tą z 1982. Moim zdaniem ta druga wersja wypada zdecydowanie lepiej, gdyż jest zdecydowanie lepiej dopracowana, wyreżyserowana i bardziej wciągająca. W filmie Waszyńskiego strasznie irytują te dziwaczne przejścia czy naiwność niektórych scen...

Wersja Hoffmana lepsza, ale ta przedwojenna też daje radę. U Hoffmana było akurat lepsze
aktorstwo, muzyka, realizacje scen, ale tutaj też nie jest najgorzej. Aktorzy też świetni (z wyjątkiem
odtwórcy roli Wasyla, który moim zdaniem nie pasował do tej roli), a Stępowski nie zagrał tak
wspaniale Wilczura jak...

Jeśli ktoś byłby skłonny się podzielić, to proszę o kontakt na esperanza15@wp.pl
Dzięki serdeczne!

film z dzisiejszej perspektywy moze wydawac się dość kiczowaty na uwage zasługuje jednak postać profesora rafała wilczura grzna przez kazimierza junosze stępowskiego to jeden z najwspanialszych aktorów w chistori kina i teatru światowego (nieprzesadzam)

Dramatyczna historia znakomitego chirurga, który nagle traci pamięć oraz romantyczne losy jego córki. Film dla widzów, którzy patrząc na ekran lubią się wzruszyć przeżywając razem z bohaterami ich tragedie, grożące im niebezpieczeństwa i wielką miłość

niezły. Junosza-Stępowski lepiej pasuje do roli niż Bińczycki, który oczywiście też był dobrym aktorem.

wczesniejsze dzieje też w melodramacie zostały ujete wspaniale....warto poswięcić czas i to ogladnąć...
pS w/g mnie wersje z lat trzydziestych są nie do pokonania...chyba rzadna późniejsza ekranizacji im nie dorówna

2/10