Dobrze zagrany, wzruszający dramat rodzinny. Fakt, że nie jest to arcydzieło, ale Akademia miała wyraźną słabość do takich właśnie: dobrze zagranych, wzruszających dramatów rodzinnych na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych (1979 - "Sprawa Kramerów"; 1980 - "Zwyczajni ludzie"; 1983 - "Czułe słówka"). I chyba tym najlepiej wytłumaczyć olbrzymi sukces tego filmu. Inna sprawa, że mi się podobał, więc nie narzekam, że wygrał. :P A Timothy Hutton słusznie dostał Oscara, tyle, że w dziwnej kategorii (aktor DRUGOPLANOWY? Bez przesady!). 8/10 ode mnie.

Jest dokładnie tak, jak piszesz. Bez większego szału. Mnie ten film zdołował. Jest dobry i tyle można powiedzieć.