Jak pani nie wstyd? Jakim trzeba być zdesperowanym człowiekiem z moralnością słabego karierowicza, by zagrać w czymś tak zakłamanym jak Smoleńsk? Co trzeba mieć w środku żeby swoim nazwiskiem firmować tezy polityczne, które ktoś za pomocą tak silnego medium jak film może w plugawy sposób próbować uczynić nową narodową mitologią? Jak można nie widzieć w tym wszystkim plugastwa, będąc spowinowaconym jeszcze z rodziną Kaczyńskich? Jakim pani jest człowiekiem? A artystą? Całe środowisko się w grobie przewraca. Pani ideały i ludzi, których zapewne skrycie pani podziwia też. Szkoda mi pani. Zwyczajnie. Reżyserzy i aktorzy, którzy sobie dobrze dawali radę w PRL to byli właśnie ludzie z, podobnie jak pani, przetrąconym kręgosłupem - za słabi merytorycznie w warunkach normalnej rynkowej rywalizacji przez co zasilili filmy/seriale/reklamy polityczne, których nikt normalny tykać nie chce, bo to nic nie ma na pewno wspólnego z filmem czy, ho ho, sztuką. Po prostu. Ale tacy jak pani tylko czekali - w końcu nadarza się okazja! A co tam! Główna rola to główna rola! Podołam! Dam radę! Co nie dam jak dam! To rola jak każda inna! Wyzwanie! Trudny temat! Przede wszystkim jednak wstyd. WSTYD. Ale to pani się będzie wstydzić najbardziej - a jeśli pani nie zrozumiała w czym bierze udział - tym gorzej dla pani, w myśl okrutnego, ale prawdziwego darwinizmu, że jak komuś braknie w głowie, to natura sama go poświęci. Bo to o pani będą mówić w przyszłości. Pamiętajmy, że obecna władza została wybrana po ośmiu latach poprzedniej. Wciąż żyją ci, którzy wybrali poprzedników. Wciąż jest ich mniej więcej tyle samo. Za chwilę mogą się znowu zmobilizować i rzeczywistość znowu się zmieni. A pani twarz i nazwisko na zawsze w tym pseudofilmie zostaną. WSTYD. Życzę dużo siły!