Kiedyś była jeszcze sympatyczna i dawała się lubić, ale potem wzięła się za politykę poprawności politycznej i narobiła sobie dziur w mózgu od tego. Dziś mało kto potrafi z nią wytrzymać. Nawet aktorzy z planu Avengers: Endgame mają z nią wyraźnie na pieńku co widać w ich wspólnych, acz nielicznych wywiadach, gdzie wyraźnie można zaobserwować, że jej nie trawią. Ale nie ma się czemu dziwić. Brie zrobiła się rozpuszczona i arogancka, w kółko mówi tylko o sobie i siebie zawsze stawia na pierwszym miejscu, co jest irytujące. Do tego dochodzi jeszcze jej zniekształcony światopogląd, w którym postrzega ona siebie samą jako kogoś, kto dokonał przełomu w filmografii, bo zagrała główną rolę w filmie Marvela, tak jakby przed nią nie było silnych postaci kobiecych w filmach. Mam wrażenie, że Brie Larson stworzyła sobie jakiś swój własny świat i w nim żyje. Bzdury jakie ostatnio wygaduje są tak niestrawne, że ciężko się ich słucha, jak choćby to, co powiedziała niedawno, iż kobiety stanowiły większość w rozwijającym się na początku przemyśle filmowym, że kobiety filmowcy były większością, co nijak ma się do historii kinematografii, bo przeczy znanym faktom. Kolejna rzecz to właśnie stawianie siebie samej na piedestale i to z powodu tylko jednej roli, w jednym filmie, który wcale nie był przełomowy, jak ona sama twierdzi. Oczywiście mówię tutaj o Kapitan Marvel. Brie przekonuje w wywiadach, że to właśnie rola w tym filmie dała jej możliwość do tego, by pokazać młodym kobietom i dziewczynkom, że kobiety też mogą, że nie są gorsze od mężczyzn. No ja się z tym zgadzam tyle, że... w tym nie ma nic odkrywczego. Kobiety od wieków pokazywały, że w niczym nie ustępują mężczyznom, a nawet są od nich częstokroć lepsi. To żadna tajemnica. Przed Brie Larson też istniały w filmach bohaterki, z którymi małe dziewczynki mogły się utożsamiać, więc naprawdę ciężko mi zrozumieć jej tok myślenia oraz to do czego ona zmierza. W swoim osobistym mniemaniu, co podkreśla na każdym kroku w wywiadach, przebiła się tą rolą jako pierwsza (tak, mówi to) i wyraża nadzieję, że nie będzie jedyna (!)
Trafnie to ktoś podsumował, że ona się zachowuje poniekąd tak, jakby była pierwszą kobietą aktorką, jakby udało jej się dokonać czegoś, co wcześniej udawało się albo tylko nielicznym albo nikomu przed nią. To właśnie ten jej tupet, ta arogancja, to zaślepienie i skupienie się wyłącznie na samej sobie przysparzają jej lawinowo wielu krytyków.
A szkoda. Jest atrakcyjną kobietą, inteligentną. Ma klasę. Ale co z tego gdy wpadła w sidła poprawności politycznej i postrzega świat przez pryzmat koloru skóry.