Cab Calloway 

Cab karierę rozpoczynał u boku siostry, po czym próbował sił jako perkusista i konferansjer w klubach. Uznanie publiczności zdobył jednak dopiero w 1929 roku, kiedy to przejął przybyłą ze środkowego Zachodu orkiestrę Missourians. Od tego czasu aż do 1948 roku prowadził różne big-bandy, w których zasiadali tacy muzycy, jak Ben Webster, Chu Berry, Jonah Jones, Cozy Cole, czy Dizzy Gillespie. Osoby blisko znające Callowaya twierdziły, że nie znosił on gry na trąbce Dizzy'ego. Podobno nie mógł się także pogodzić z jego nieustanną gotowością do żartów. Podczas jednego występu w Hartford ktoś ze słuchaczy rzucił na scenę kulkę papieru. Po zakończeniu koncertu Cab obwinił za to Gillespiego, po czym rzucił się na niego. Zaatakowany trębacz wyciągnął nóż i zranił kierownika orkiestry. Był to ostatni dzień, który Dizzy spędził w big-bandzie.


Publiczność nie pamięta jednak tak niefortunnych wydarzeń z życiorysów swoich ulubionych artystów. A Cab Calloway unosił się wtedy na wielkiej fali popularności. Wiązała się ona przede wszystkim z utworem "Minne the Moocher - the King of Hi De Ho", który w latach trzydziestych podchwyciła cała Ameryka. Od tego czasu kompozycja ta zrosła się z nierozerwalnie z osobą wokalisty.


W 1948 roku Cab Calloway zakończył współpracę z wszelkimi orkiestrami i pojechał z małym zespołem na międzynarodowe tournee, występując między innymi w londyńskim Palladium. Kulminacyjnym punktem wszystkich koncertów było zbiorowe wykonanie utworu Minne the Moocher. W następnych latach wokalista brał udział w wielu interesujących przedsięwzięciach. Należał do oryginalnej obsady musicalu "Porgy and Bess", zagrał w filmie "Hello Dolly" oraz wystąpił u boku Johna Belushiego i Dana Ackroyda w "Blues Brothers". W tym ostatnim filmie wykonał zresztą swój nieśmiertelny przebój Minne the Moocher. Ponadto często pojawiał się w bardzo znanych i lubianych również u nas: Ulicy Sezamkowej i Muppet Show.


Cab Calloway zmarł 18 listopada 1994 roku w Cokebury Village, w stanie Delaware.