Gary Numan 

Gary Numan (naprawdę Gary Anthony James Webb) urodził się w 1958 roku w londyńskim Hammersmith. Karierę muzyczną rozpoczął w punkowej formacji The Lasers, w 1976 roku przemianowanej później na Tubeway Army. Bardzo szybko wyrobił swój własny styl zainspirowany twórczością Davida Bowie'ego, muzyką elektroniczną i glam rockiem. Już na pierwszym punkowym albumie zespołu, "Tubeway Army" z 1978 roku, słychać niewielkie elementy elektroniki, co już na następnej płycie "Replicas" (1979) nabrało dużego rozwoju. Album był połączeniem lekkiego punku ze specyficzną, dość klimatyczną elektroniką.
Z niego właśnie pochodzi numer "Are 'Friends' Electric?", którym Tubeway Army w roku 1979 zajęli pierwsze miejsce na listach. przebojów.
W tym samym roku doszło do rozwiązania Tubeway Army. Gary zmienił swój zewnętrzny image i zaczął tworzyć pod własnym imieniem i pseudonimem. Jeszcze w 1979 r. powstała kolejna płyta, "The Pleasure Princible" (już bez Tubeway Army), co dało Numanowi, podobnie jak "Replicas", ogromny sukces. To na nim właśnie znajduje się utwór "Cars", który pod koniec lat 70. i na początku 80. błyskawicznie znalazł się na szczycie list przebojów. Był to jeden z najbardziej kultowych i rozpoznawalnych numerów w tamtych dekadach. Właśnie kiedy Gary Numan w 1979 roku nagrał "Replicas" i "The Pleasure Princible", stał się mentorem wielu grup, które w swoim podstawowym instrumentarium używały syntezatorów, m.in. Duran Duran, Soft Cell, Ultravox czy Depeche Mode. Duży rozwój muzyki w pierwszej połowie lat 80. to w dużej mierze jego zasługa. On jako pierwszy zaczął używać syntezatorów w sposób bardziej alternatywny. Dużą sławę przeniosły mu również albumy "Telekon" (1980), "Dance" (1981), "I, Assassin" (1982), "Warriors" (1983) czy mocno industrialny "Berserker" z 1984 roku. Płyta ta jest przez wielu uważana za jeden z najlepszych albumów industrialnych z lat 80. i w ogóle. Kolejne lata to już zdecydowanie okres marniejszej "Numanowskiej" twórczości. Dopiero wydana w 1994 roku płyta "Sacrifice" dała wyraz powrotu jego dużego talentu, ale niestety już nie popularności. Podobnie jak następny album "Exile" skomponowany w 1997 roku.
Również wśród nowszych artystów Gary ma wielu wielbicieli. Do sporej inspiracji Numanem przyznają się choćby: Pulp, Smashing Pumpkins, Republica, Foo Fighters, Gravity Kills, Basement Jaxx, The Prodigy, Damon Albarn, Courtney Love, Nine Inch Nails, Beck czy Marilyn Manson. Nagrana w 1995 roku przez Foo Fighters i Marilyna Mansona kompozycja ,,Down in the Park" pochodzi właśnie z jego repertuaru, a dokładniej ze stworzonego w 1979 roku "Replicas". W powstałym w 2002 roku utworze ,,Where's Your Head?" Basement Jaxx można usłyszeć sample z kompozycji "M.E." znajdującej się na "Pleasure Principle".
Gary Numan jest muzykiem, którego ciężko zaszufladkować. Zaczynał od punku, który troszkę później łączył ze swoistą elektroniką. Poprzez wspaniałą pierwszą połowę lat 80. w stylu synthpop, New Wave, electropop i industrial oraz drugą połowę tej samej dekady (disco, pop), aż do początku lat 90. i do dziś (dark wave, industrial, dark electro). Zaliczany jest do muzyki elektronicznej, ale prawie zawsze w jego nagraniach pojawiała się "żywa" perkusja, a on sam często grywał na gitarze. Na jego płytach można było usłyszeć również skrzypce, saksofon czy pianino. Na przełomie lat 80. i 90. jego twórczość była prezentowana w audycjach Tomasza Beksińskiego.
Oprócz muzyki Numan zajmuje się lataniem. Jest pilotem i ma własny samolot. W 1981 roku. odbył swoją pierwszą podróż dookoła świata własnym samolotem, Cessną 182.
Gary jest miłośnikiem filmów mieszczących się na pograniczu sci-fi i horrorów. Teksty jego piosenek mówią przeważnie o różnych , niekiedy przerażających, wizjach Numana. "Replicas" na przykład traktował o tym, jak mógłby wyglądać Londyn po apokalipsie na Ziemi za 20 czy 30 lat, gdyby wszyscy ludzie zginęli, a zostałby tylko jeden robot zarastający kurzem i czekający, aż wysiądą mu baterie.
Gary Numan jest jednym z najbardziej kultowych muzyków elektronicznych lat 70. i 80. Dzięki takim numerom, jak "Are 'Friends' Electric?", "Down in the Park", "Complex", "Cars", "We Are Glass" czy "I Die You Die", zdobywał listy przebojów z ogromnym uznaniem. Jego muzyka bywała wykorzystywana w filmach lub reklamach. Obecnie nagrywa albumy w mroczniejszych brzmieniach. Jest postacią niestety nieco zapomnianą, a przez nowe pokolenia prawie nieznaną, co jednak nigdy nie odbierze mu statusu legendy.