Gary Numan

W 2020 r. wydana została jego autobiografia pt.: "R)evolution: The Autobiography".

W latach 1976-1979 śpiewał i grał na gitarze, instrumentach klawiszowych i syntezatorach w zespole Tubeway Army.

Wydał następujące albumy:
- 1979 r. - "The Pleasure Principle";
- 1980 r. - "Telekon";
- 1981 r. - "Dance";
- 1982 r. - "I, Assassin";
- 1983 r. - "Warriors";
- 1984 r. - "Berserker";
- 1985 r. - "The Fury";
- 1986 r. - "Strange Charm";
- 1989 r. - "Automatic" (z Billem Sharpe'em);
- 1991 r. - "Outland";
- 1992 r. - "Machine and Soul";
- 1994 r. - "The Radial Pair: Video Soundtrack", "Sacrifice";
- 1995 r. - "Human" (z Michaelem R. Smithem);
- 1997 r. - "Exile";
- 2000 r. - "Pure";
- 2006 r. - "Jagged";
- 2011 r. - "Dead Son Rising";
- 2013 r. - "Splinter (Songs from a Broken Mind)";
- 2017 r. - "Savage (Songs from a Broken World)";
- 2021 r. - "Intruder".