"Wysłałem kiedyś jeden z moich scenariuszy reżyserowi BRIANOWI DE PALMIE, którego niektóre filmy szczerze podziwiałem. Zadzwonił do mnie następnego dnia i powiedział:
-Napisałeś doskonały scenariusz, po prostu wspaniały. Nic, tylko kręcić.
-Więc go nakręcisz? - zapytałem uszczęśliwiony.
-Nie - odrzekł.
-Ale dlaczego? - zapytałem.
-Jest kompletny - odpowiedział. - Nie mam już przy nim nic do roboty.
-Możesz znaleźć obsadę, nakręcić zdjęcia, wyreżyserować film i go zmontować.
-Ale nie mogę do niego już nic dopisać.
-Przecież nie jesteś scenarzystą.
-Ale jestem reżyserem. Film musi być moim dzieckiem i muszę czuć, że jest moje. Muszę uczynić je moim, a nie mogę tego zrobić, kiedy jest już doskonałe.
-Może nie powinienem pisać doskonałego scenariusza - stwierdziłem.
-Prawdopodobnie nie - odparł.
-A może byś przejrzał go jeszcze raz i uczynił go trochę mniej doskonałym, a potem wyreżyserował?
-Za późno. Zawsze bym już pamiętał, jaki był wcześniej, nigdy nie mógłbym zapomnieć, jaki był dobry.
-Może powinienem ci go wysłać, jeszcze kiedy miał postać roboczego tekstu.
-Tak, zanim stał się taki dobry.
-Zanim stał się zbyt dobry, żebyś go wyreżyserował.
-Tak, następnym razem przyślij mi scenariusz, gdy będzie jeszcze na etapie wersji roboczej. "