Szalenie interesująca osobowość. Zwariowana gra na gitarze. Nienormalne obrazy wytworzone w świetnych tekstach polegających na zabawie językiem i jego brzmieniem. Dziecięca niewiność połączona z dorosłym doświadczeniem. Co się stało?
Zabłysnął jako jedna z najjaśniejszych spadających gwiazd rockowej sceny lat sześćdziesiątych, a więc jednego z najpłodniejszych okresów muzyki współczesnej, co nie było niczym łatwym. Przeleciał ponad wszystkimi błyskawicznie, ale tak, by mogli go zobaczyć. I zniknął.
Porzucił muzykę całkowicie, odsunął się od świata i zostawił nas samych. Odszedł w ciszy i spokoju, pozostawiając po sobie dziedzictwo dla każdego, kto tylko zechce po nie sięgnąć.
To, czy faktycznie był chory czy nie, jest nieważne, bo i tak był geniuszem, a - jak powiedział Arystoteles - "Nigdy nie istniał wielki geniusz bez choćby krztyny szaleństwa." Zapracował na swoje miejsce na rockowym firmamencie, otrzymał swoją gwiazdę i świeci tam po dziś dzień, na pamiątkę swoich działań. Ale trzeba uważać. Spotkanie z nim nie jest do końca bezpieczne.


"Blinding signs flap - flicker, flicker, flicker; blam! Pow. Pow.
Stairway scare, Dan Dare, who's there?
...."