Pierwsza seria (ocena „8”) to było kilkanaście dobrych odcinków kryminalnych o różnych sprawach, z dodatkowym tajemniczym wątkiem rodzinnym archiwisty. Czyli tak jak w „Mentaliście”, czy w „Monku”. I wszystko zagrało. Jednak prawie cała druga seria to chaotyczne szukanie zmarłego, akty jego zemsty i miotanie się bystrego w pierwszej części archiwisty, który stracił wszelkie cechy dobrego detektywa. Odnaleziona żona wciąż jest zaginiona, jej zaginiony syn nadal jest zaginiony, żona donosi bandytom na męża, mąż ślepnie z dnia na dzień, policyjny komendant ze służbisty staje się kumplem, policjant idiota nadal pozostaje idiotą, a zastrzeloną blondynkę w randze komisarza z miejsca zastępuje kolejna blondynka, również z tym samym stopniem. Masło maślane... A konkretnych spraw kryminalnych? Jedna, czy dwie na 10 odcinków..