OUAT to był dobry serial do 3 sezonu. Fabuła była logiczna, miała jakieś ramy absurdu, poza które nie wychodziła. Od 4 sezonu z odcinka na odcinek było coraz gorzej, a sezon 6 już kompletnie obrażał inteligencję widza. Z tego względu stwierdziłam, że daruję sobie siódemkę. Niestety - przyszła sesja i obejrzałam to wątpliwej jakości dzieło.
Nie wiem jakim cudem ktokolwiek z obsady, po przeczytaniu scenariusza tego chłamu, zdecydował się na takie poniżające upokorzenie i to zagrał. Aktorska prostytucja. Zresztą po kiepskiej grze obsady widać, że chyba wstyd im było wypowiadać te żałosne kwestie i grać w tych urągających wszelkiej logice i dobremu smakowi scenach. Mnie też by było wstyd.
Jest to świat fantastyczny, ale nieoparty na żadnej logice, przez to absurdalny i niemożliwy do zaakceptowania. Twórcom zabrakło czystej przyzwoitości, by nie robić z widza idioty. Albo pomysłów.
Przede wszystkim jednak zabrakło im godności, by zejść ze sceny cztery sezony temu, gdy ich dzieło trzymało się jeszcze kupy.
Absurdalność i kiczowatość 7 sezonu przekracza moje wszelkie wyobrażenia o złym kinie. Dublowanie postaci, powtarzające się wątki, przewidywalni i papierowi złoczyńcy, dobre postacie słodkie do porzygu. Moda na sukces to przy tym oskarowa produkcja.
Czy tylko mnie śmieszyło to, że w każdym odcinku było kilka scen, w których złol pojawiał się kompletnie znikąd wchodząc w słowo dobremu bohaterowi i odwalając monolog o tym, jak to teraz pokrzyżuje wszystkim plany? To już nie był „element zaskoczenia” tylko leitmotiv.
Świat stworzony przez życzenie stał się gwoździem do trumny 7 sezonu OUAT. Powielone postacie, kolejna klątwa i w efekcie 3 różnych Henrych naraz. Brak mi słów na tłumaczenie jak bardzo złe i prostackie to jest. A finał to już jakaś apoteoza głupoty i cukierkowatości rodem z filmów o Barbie. Chociaż nawet tam świat przedstawiony oparty był na logice - tu zrobiono z niej wiadomo co - panią spod latarnii.
Jedynym plusem tego sezonu była Alicja - dobrze zagrana postać, zwłaszcza jej psychiczne, dziwne stany. Niestety musiała też grać cukierkową idiotkę tęskniącą za zdublowanym/odmłodzonym tatusiem. To jest tak złe, że aż śmieszne.
Reasumując - zero logiki, robienie z widza debila, fatalne efekty specjalne, okropne dialogi, zła gra aktorska, a bohaterowie tak płascy, że wszystkim życzyłam szybkiej śmierci. Zwłaszcza Lucy, niech ginie.
Moja ocena spadła z 8 do 4. Nie daję w pełni zasłużonego 1 z sentymentu do trzech pierwszych sezonów.