Nie wiem, czy tak źle grali, czy tak miało być, ale pierwszy raz zdarzyło mi się, że aktorzy byli tak okropni, że po 20 minutach nie byłem w stanie już na nich patrzeć. Słodycz, lukier, sztampa, banał, pustka. Wiem, że za moment główna bohaterka przestanie się uśmiechać, ale z góry założyłem, że jeden aktorski banał zastąpi następny. I z opinii tutaj widzę, że trafnie. I jeszcze te debilne pomysły scenarzysty, jak to przesłodka córka prokuratora poszła z nieznaną sobie opóźnioną córką skazanego do muzeum, co za bezsens - nie dałem rady.