Sezon 1: Jeszcze nigdy...

Jest to naprawdę świetny serial ze sporą dawką fajnego subtelnego humoru i choć początkowo miałem wątpliwości, czy narracja Johna Mcenroe (tak, nieco dziwny pomysł) nie okaże się chybiona, to bardzo szybko można się do niej przyzwyczaić i przede wszystkim wchodzi w dobrych momentach. I co najważniejsze, są tu naprawdę...

Patrze na osiedle domków jednorodzinnych i jak dla mnie totalne Wisteria Lane. Dom głównej bohaterki przypomina dom Susane, był też podobny dom do domu Gabi, Lynette.

Przez pierwsze dwa odcinki czułam okropne zażenowanie zachowaniem głównej bohaterki. Absolutnie nie rozumiałam jej działań i ciągłego kłamania.
I o mój Panie, odcinek z wyjazdem i to zachowanie dziewczyn w sypialni okropnie mnie zirytowało (nie tylko Dev).
Nie mniej jednak było kilka cudnych scen, które zapadną mi...

Na codzień dywersyfikacja działa mi na nerwy, ale tutaj, choć jest posunięta do granic możliwości, to w ogóle mi nie przeszkadza. Świetny serial. To, co najważniejsze (z kim będzie główna bohaterka) fenomenalnie buduje napięcie.

Może jestem ślepa, może nie m tu takiej kategorii, ale o ile w prawie każdym odcinku narratorem jest tenisista, to w jednym (opowiadającym o Benie) narratorem jest Andy Samberg. Fajnie by było gdzieś tu zobaczyć :D