Bardzo podoba mi się w tym serialu to, że złe zachowania – czy to toksyczne relacje, czy kłamstwa, czy nawet pozornie niewinne kombinowanie – są piętnowane. I to nie w taki nachalny, bardzo oczywisty sposób, a z pomysłem i humorem. Devi za każdym razem musi mierzyć się z konsekwencjami, bliscy się od niej odwracają i w sumie to dość łatwo można znielubić tę postać za jej wybuchy złości oraz irracjonalne reakcje. A także za to, że wpada w spiralę złych decyzji i nie za bardzo jest w stanie to przerwać.

I też trudno się dziwić: hormony buzują, nadal stara się uporać ze śmiercią ojca, średnio dogaduje się z mamą, a do tego dochodzą typowe, nastoletnie problemy. Tylko że właśnie w przeciwieństwie do innych teen dram tego typu, nikt nie tłumaczy jej tym, że jest nastolatką. Jak nie przeprosi i faktycznie nie będzie mieć tego na myśli, to sorry, ale nikt do niej nie przybiegnie, jak w innych produkcjach tego typu. Zresztą nie chodzi tylko o nią. Na podstawie Fab jest świetnie pokazane, że środowisko LGBT nie jest wybawieniem samym w sobie, jeżeli nie zaakceptujesz najpierw siebie i swojej tożsamości. I to moim zdaniem jeden z lepszych wątków, bo zwykle jest tak, że jak ktoś ujawnia się z orientacją i trafia na ludzi, którzy też mają coming out za sobą, to już wszystko się układa. Piętnowane są również toksyczne relacje i… pojawia się nawet problem seksizmu w miejscu pracy! Bardzo dużo tematów, które sprawiają, że ten sezon nie jest jednowymiarowy.

Dodatkowo zgrabnie jest tutaj wpleciona ta „dorosła” perspektywa w postaci narratora, dzięki któremu ten serial trafia nie tylko do nastolatków, ale też do osób, które wiek nastoletni już dawno mają za sobą i dzięki takim serialom mogą trochę zrozumieć, jak to jest z nastolatkami w dzisiejszych czasach. A jak nie, to mogą się dobrze bawić, bo humor jest uniwersalny. Głównie dzięki aktorce, która wcieliła się w rolę Devi i nawet w tych trochę „cringe’owych” scenach wypada świetnie, wcale nie tak żenująco.

Więcej opowiadam tutaj: https://youtu.be/5C0b-J-g4FQ