Właśnie skończyłem oglądać pierwszy sezon i mam cholernie mieszane uczucia. Przez pierwsze
kilka odcinków miałem wrażenie, że trafiłem w dziesiątkę - trafiłem na świetny klimat, ciekawie
wykreowanego świata. Śmierć jest równa śmierci w realnym świecie, ciągłe zagrożenie i prosty
cel. Dla mnie właśnie klimat i character development (tak, wiem tego tutaj nie uświadczymy) to
największe walory czy to filmu, czy to serialu... w sumie czegokolwiek. A tutaj na początku
naprawdę się cieszyłem, bo miałem wrażenie, że znowu trafiłem na nieprzyjazny świat, w którym
nikt nie jest pewny jutra.
Ostatecznie mam wrażenie, że to anime samo sobie podcina skrzydła. Dostajemy masę
ciekawych zagadnień ze świata SAO - gildia żerująca na słabszych graczach z niższych leveli.
Zagadnienie przytoczone, olane. Kirito poświęca rękę, żeby obronić Asunę (przecież to aż
krzyczy żeby to wykorzystać do pogłębienia ich relacji). Ręka magicznie odrasta. Gildia Player
Killerów, przecież to aż błagało "wykorzystaj mnie!", praktycznie pominięta i olana. Konflikt
zwykłych graczy z beta-testerami też na początku zapowiadał się obiecująco i tak jak reszta
został bezczelnie olany.
Tak właściwie to mamy wrażenie, że oni są szczęśliwi w Aincardzie i jedynym problemem jest to,
że ich prawdziwe ciała się nie ruszają. Całe bycie w zagrożeniu znika, bo przecież jedyna śmierć
jaką nam serwują twórcy to jacyś bezimienni żołnierze bez twarzy (poza oczywiście starą gildią
Kirito). Postaci drugoplanowe też na jeden/dwa odcinki każda.
Co do Kirito/Asuny... Naprawdę liczyłem na rozwijający się wątek partnerstwa i zaufania
budowany w nieprzyjaznym świecie, ale mimo wszystko jestem w stanie zaakceptować takie
rozwiązanie.
Ostatecznie jednak naprawdę się dobrze bawiłem. Mimo dużej ilości wad świat SAO mnie
wciągnął i naprawdę chciałem włączać kolejne odcinki. Jednak w ostatecznym rozrachunku
pozostaje taki cholerny niedosyt, że aż żal.