Kiedy usłyszałem o premierze Remake'u Gothica, byłem podekscytowany jak dziecko na święta. Nie chciałem sobie spojlerować przed pełną wersją gry, więc nie grałem w demo, w końcu jednak ciekawość wzięła górę i pobrałem grę. Takiego zawodu nie doznałem od długiego czasu, już Arcania bardziej mi się podobała. Po pierwsze, twórcy gry nie zdecydowali się na umieszczeniu w grze Pyrokara, postaci ważnej dla fabuły nie mniej niż Bezimienny. To w końcu Pyrokar dał Bezimiennemu list do Arcymistrza magów ognia, Xardasa, który to pomoże głównemu bohaterowi zabić śniącego. Po prostu bez tej postaci fabuła nie trzymałaby się kupy. Tutaj jednak, list do Arcymistrza, Bezi posiada OD TAK, po prostu ma i tyle. Kolejną irytującą rzeczą było ciągłe gadanie Bezimiennego do samego siebie. W oryginale, większość informacji dowiadywaliśmy się z dialogów, lub dziennika. Teraz Bezi gada do siebie, a my już wiemy co zrobić. BRAWO! System walki to po prostu minigierka. Na ekranie masz wykrzyknik na prawo, przesuwasz myszkę na prawo, blokując ostrze, lub ząb przeciwnika. Twórcy zmienili totalnie charakter niektórych postaci, pod lupę weźmy Diego. Dla osób niezaznajomionych z fabułą, Diego to przywódca cieni w starym obozie. Tak więc Diego, w oryginale skory do pomocy, uczący nas siły i zręczności byśmy sobie lepiej poradzili to teraz egzaltowany i czujący wyższość nad innymi, nijaki bohater. Poza tym, co robi światynia Beliara koło windy do kolonii? Ludzie dajcie spokój!