Większość z gier, w które zagrałem po wielu latach ze względu na brak czasu, choć technicznie trąci myszką, nadal bawi mnie, jakby od czasu ich powstania w ogóle nie upłynęła masa lat. Z komputerową adaptacją świata "Heavy Metal" było nieco inaczej. Na szczęście zostałem zaskoczony podwójnie, bo znalazłem plusy, których raczej nie spodziewałem się znaleźć, bo gra wydaje się już bardzo wiekowa. O tym za chwilę.
Zaskakujące było dla mnie dowiedzieć się, że moi znajomi, którzy wiele lat temu ukończyli "Heavy Metal: F.A.K.K. 2", nie mieli pojęcia o uniwersum "Heavy Metal", na który składają się przecież komiksy i filmy, a sama gra jest naturalną kontynuacją (udanego według mnie) filmu "Heavy Metal 2000". Oczywiście, że można ukończyć grę, nie mając pojęcia o istnieniu takowego świata, ja sam uwielbiałem grać w jedną grę w uniwersum "Star Trek", choć serialu i filmów nie lubiłem. Jednak nie potrafię sobie wyobrazić czerpania przyjemności z grania w którąkolwiek grę z serii "Star Wars", nie mając przy tym pojęcia o istnieniu filmów. Znajomość "Heavy Metal" - choćby filmów jest wg mnie niezbędna, żeby docenić wspaniały świat, który w grze udało się stworzyć.
Tym razem nie zamierzam pisać wiele i analizować każdego aspekty gry. Napiszę tylko najważniejsze dla mnie rzeczy. Po pierwsze gra powstała na silniku "Quake 3: Arena", co jest dobrą wiadomością, ale byłoby lepiej, żeby oparto całość o silnik "Unreal Tournament", który w grach TPP sprawdza się o niebo lepiej. Miejscami ma to znaczenie, bo można gdzieś utknąć lub zirytować się sprawami związanymi ze sterowaniem postacią. Silnik "Quake 3: Arena" znacznie lepiej sprawdza się w grach FPP.
eśli chodzi o grafikę, to choć bardzo się zestarzała, czasami niektóre lokacje nadal robią ogromne wrażenie. Masa kolorów bijących po oczach i sporo efektów świetlnych i nie tylko - to powoduje, że na najwyższej rozdzielczości, da się grać całkiem przyjemnie.
Największym plusem jest muzyka. To nie było zaskoczeniem, boiem zobowiązuje do tego tytuł oraz dwa filmy. Podobnie rzecz ma się z efektami specjalnymi i dubbingiem.
Wielkim plusem jest ilość broni, w tym białej. Jednak wiąże się z tym szereg najboleśniejszych dla mnie minusów. W grze pojawiło się nowatorskie rozwiązanie używania dwóch niezależnych od siebie rodzajów broni. Rozwiązanie to jest efektowne na zrzutach ekranu, jednak w praktyce wyjątkowo mocno uprzykrzyło mi granie, bowiem nie udało się twórcom znaleźć rozwiązania, które pomogłoby nam szybko i bezboleśnie wybierać najlepszą konfigurację. Broń ciężka uniemożliwia wspinanie się, nie każda broń może być użyta z inną itd. Czas zmieniania arsenału jest kluczowy, a podczas walki zamiast cieszyć się nim, irytujemy się wybieraniem broni, do tego takiej, w której zostało choć trochę amunicji (a o takową niełatwo). Połowy arsenału nie zdążyłem należycie wykorzystać. Trudno, były chęci połączenia "Tomb Raider" z "MDK", wyszło jak wyszło.
Jest tu sporo niedogodności, o których nie chce mi się rozpisywać, jednak wolę podkreślić najlepsze - niesamowity świat, muzykę, dźwięk, dubbing, mnóstwo giwer, pełno krwi, flaków (jak w filmie) oraz to, co mnie zaskoczyło - sama fabuła, która wciągnęła mnie do końca i pomimo irytacji samą grą (szczególnie na pierwszych poziomach), postanowiłem grać dalej, bo byłem ciekaw, co będzie dalej. Czyli zupełnie odwrotnie do większości gier.