Incydent na czechosłowacko-niemieckim (RFN) pograniczu pod koniec lat 80., w trakcie którego zastrzelony zostaje przez Rosjan uciekinier z komunistycznej Czechosłowacji staje się początkiem konfliktu dwóch oficerów: radzieckiego i amerykańskiego pułkownika.
Od razu trzeba powiedzieć, że widz nie opowiada się po stronie żadnego z nich, bo obaj wydają się być nie w pełni rozumu, kompletnie szaleni, ich wojna, która ma prywatny charakter, ma jednak wymiar zupełnie groteskowy: wygląda to tak, jak bójka dwóch chłopców z drugiej klasy podstawówki.
Ciekawy, choć nie rewelacyjny film. Zdaje się, że Frankenheimera stać jednak na wiele więcej. Granice prawdopodobieństwa wielokrotnie zostają przekroczone (zwłaszcza w trakcie nocnych eskapad samozwańczego stróża sprawiedliwości, Scheidera), Ruscy przypominają ilorazem inteligencji raczej hitlerowców z "Tylko dla orłów", ale jako film sensacyjny w sumie "Czwarta wojna" się sprawdza. Myślę, że Scheider i Prochnow (po pierwszym w sumie się tego nie spodziewałem) pasują do ról psychopatów i wykolejeńców: naprawdę nie miałem oporów przed uwierzeniem, że mają oni problemy psychiczne.
Poza tym sporo się dzieje i strasznie lubię zaśnieżone pustkowia jako miejsce akcji.