Teraz dopiero zrozumiałem jak dzielnie radzili sobie młodzi przodownicy pracy w hucie. Pod łopoczącym w rytmie międzynarodówki sztandarem walczyć musieli przede wszystkim z tymi gnidami wspieranymi przez imperialistów ze zgniłego zachodu. Te imperialistyczne mendy przysyłali do polski takich śmierdzących szpiegów, wichrzycieli. Toż to na gębę wystarczy spojrzeć. Ryj zakłamany, łapy jak bochny, paluchy brudne od tego przeliczania dolarów. I taka kreatura (a grał ją Ludwik Benoit) robi co może, by zniweczyć dorobek polskiego robotnika-komunisty, przykładnego patrioty. Nie w smak mu było, że wykształceni inżynierowie radzieccy pomogli naszym wprowadzić nowatorską metodę wytopu. Tymi swoimi parszywymi łapskami próbował w powietrze wysadzić serce huty. Na szczęście czujność władzy ludowej, urzędu bezpieczeństwa w porę zniweczyła te imperialistyczne knowania. Na koniec filmu, to aż serce rośnie, gdy słyszymy jak kolejne plany przed czasem będą zrealizowane w młodym państwie jedynej sprawiedliwej władzy - władzy ludowej, w państwie robotników, niosących sztandar naszych ojców i nauczycieli: Lenina i Stalina.
A teraz poważnie. Dałem 9/10. Może nie tyle za klasę filmu, ale za radość oglądania tego, czym nasze społeczeństwo, moich rodziców karmiono na siłę. W przeciwieństwie do większości, oceniam filmy nie na podstawie walorów artystycznych, ale na podstawie frajdy, jaką mi zrobiły. A tu miałem frajdę. Swoją drogą wcale nie był źle zrealizowany, a gra aktorów na przyzwoitym poziomie - zwłaszcza Mrożewski i Śmiałowski.