"Powiadają, że do przeszłości zawsze się tęskni, bo ją jedyną tracimy bezpowrotnie. Powiadają,że dzieciństwo to jest prywatny mit naszej pamięci. Niezależnie od tego czy było pasmem udręk czy wiekiem niewinności. Zawsze chciałbym być dzieckiem... "

Już po pierwszych słowach czułam ogromny smutek... Tego filmu nie da się opisać, przeanalizować, interpretować, ten film trzeba po prostu poczuć, wejrzeć w psychikę bohaterów... Dziwi mnie fakt,że ludzie oceniają to swoiste arcydzieło tak nisko... Ale o gustach podobno można rozmawiać, lecz nie wolno krytykować.

Idealnie pasują tu słowa piosenki Niemena:

Dziwny jest ten świat,
gdzie jeszcze wciąż
mieści się wiele zła.
I dziwne jest to,
że od tylu lat
człowiekiem gardzi człowiek.

Dziwny ten świat,
świat ludzkich spraw,
czasem aż wstyd przyznać się.
A jednak często jest,
że ktoś słowem złym
zabija tak, jak nożem...


Przyszedł już czas,
najwyższy czas,
nienawiść zniszczyć w sobie... :(