Dlatego bardziej spodobała mi się postać Żebrowskiego niż Frycza.
Po Fryczu oczekiwałem właśnie takiego psychopatycznego charakteru, ale jak widać się przeliczyłem.

Też się zgadzam, w ogóle film słaby. Postać tego dzieciaka z marszu odpychająca i w sumie nie rozumiana przez widza, w porównaniu z nim ojciec wydaje się prawie sympatyczny, a przynajmniej widać co go motywuje - chce wychować goowniarza w trudnej sytuacji samotnego ojca w mrokach PRL. Tyle, że ten chłopak to jakiś zatrzymany w rozwoju na dodatek idiota, dosłownie tak to wygląda, pełen agresji i mało inteligentny. Dalej mamy pomysł z ucieczką z domu w wieku lat 12. Czy to w ogóle możliwe w tamtych czasach żeby nie spotykał w ogóle ojca? A szkoła? Kto go wychował - dom dziecka, ciocia, babcia? Skoro to film o "bliznach" z dzieciństwa, to raczej ważne jak wyglądało jego 18 kolejnych lat życia. Ale część o dzieciństwie to i tak bardziej udana część, bo dorosłość w wykonaniu Żebrowskiego to jakieś karykaturalny popis egzaltowanych odchyłów wprost do leczenia na oddziale zamkniętym. Wg mnie źle napisane i na wyrost zagrane, dodatkowo sposób filmowania jest denerwujący - ciemno, mało co widać, ujęcia jakieś nudne, wszystko zlewa się w jedną ponurą i monotonną całość. A tę jego lubą w prawdziwym życiu to co najwyżej mógłby za jakiś czas po ryle lać.

To widać, że nie zrozumiałeś/łaś mej wypowiedzi zupełnie.

A ja się zgadzam...słabo..po prostu mało treści w tym całym filmie, nic zaskakujacego, mało uczuć, choc jak juz cos było zagrane to było dore...szkoda bo był potencjał...a czuje sie jakbym ogladneła kiepska zapowiedz

Laska jest córką psychopatycznej alkoholiczki, więc w sumie pasują do siebie :D