Zgadzam się ze wszystkim z wyjątkiem rozczarowującej końcówki. Mnie nie rozczarowała a nawet wręcz przeciwnie. Podobało mi się to, że przez sporą część filmu dałam się wciągnąć w jakieś rojenia i zwidy głównego bohatera, który ostro pił i palił trawę, na dodatek nie umiał oderwać się od przeszłości a przyszłość jawiła mu się piękna i wspaniała, bo była marzeniem i niczym więcej.

Przyszłość jawiła mu się piękna...? Serio? Jakos nie widziałem tego optymizmu...

Jest taka scena w tym filmie, kiedy główny bohater prosi adwokata o wniesienie sprawy do sądu, o przyznanie mu opieki nad córką. Zupełnie nie obchodzi go to, ze córa mu nie ufa, boi się go i nie lubi być w jego towarzystwie. Pamiętam, że padają wtedy takie słowa (cytuję z pamięci); "rozpęta się piekło ale potem będzie pięknie". Cały czas marzy o tym, że wszystko się odmieni, że odkryje jakąś tajemnicę, znajdzie sprawców zabójstwa, w które zamieszany jest jego szef itp, itd. To wszystko, to tylko jego mrzonki. Marzenie o tym, że nareszcie dokona czegoś wyjątkowego, że los się odmieni, że osiągnie jakiś sukces, będzie "kimś". Nie twierdzę, że był to optymizm, raczej myślenie życzeniowe.

Powinienes z góry napisac ze w twoim kmomentarzu jest SPOILER!!!!!

Przecież jest.

Dla mnie zakończenie nie było rozczarowaniem bo film był w sumie o relacjach międzyludzkich, a nie o morderstwie. Poza tym to chyba dobrze gdy film czymś zaskakuje :) Można było też wyczuć, że to wszystko dzieje się tylko w głowie bohatera. Przemowa była rzeczywiście zbyt długa, ale nie rezygnowałbym z niej całkowicie.

Jasne, tylko chodzi o to, z\żeby nie zaskakiwał "na siłę".

Podły spojlerowiec.