Kwestia ptasich ataków wytłumaczona przeze mnie w temacie użytkownika filmomen2310 pt. "Hipotezy". Skwituję tylko, że ów kręgosłup tego filmu jest bardzo słaby i to ogromny błąd typowy dla filmów klasy Szczęki, byłoby inaczej gdyby zostało wyjaśnione dlaczego tak się dzieje a tak pozostaje przymknąć oko i chłonąć show grozy czy najlepiej doszukiwać się symboliki- a chcę wierzyć, że takowa jest bo to ratuje film pod tym względem.

Duży plus filmu to oczywiście gra aktorska i reżyseria.
Doskonale ukazany wątek relacji międzyludzkich zwłaszcza na polu rodzinnym, świetny psychologiczny szkic gł. postaci zwłaszcza matki Mitcha.

Większość filmu mamy poczucie napięcia, mroku, niemal powiewu grozy ale nie ze strony tytułowych ptaszków ale gł. postaci: mimika, niedopowiedziane kwestie Mitcha, jego matki czy nauczycielki to wszystko trzyma w dziwnym mrocznym napięciu i każe czekać na niezwykłe rozwinięcie fabuły... niestety w to miejsce pojawia się horrorowy ptasi wątek bez sensu.

I tu zaczynają się minusy.
Gdyby zachowanie ptaków miało inną genezę czy też w ogóle ją miało :) byłoby wspaniale (czyt. temat "Hipotezy").
Pomijam techniczne wykonanie ptasich ataków bo to kwestia możliwości tamtych lat.
Kolejnym minusem są irytujące bezsensem momenty w których ptaki nie atakują jak np. pod koniec filmu jak i brak logiki w zachowaniu ludzi np. ufność w to że akurat teraz nie zaatakują czy postępowanie z dziećmi w szkole (nie zdradzę dokładnie).

Ogromny minus to urwane zakończenie i niewyjaśnienie tematu ptaków.

Do połowy max. 2/3 film wg. mnie na 9-10/10 reszta z minuty na minutę po równi pochyłej...

Można doszukiwać się symboliki: zmasowany atak ptaków-wojna kubańska, papużki nierozłączki-syn i matka, klatka w której siedzą ptaki- dom Mitcha, ptaki atakujące-ludzie z wewnątrz (z wielkiego miasta) chcący wg. jego matki zaburzyć spokój.
Wszystko to kwestia osobistego odbioru.