Za "Szepczącego w ciemności" odpowiedzialna jest ta sama ekipa, która w 2005 roku mile zaskoczyła miłośników twórczości Lovecrafta swoją adaptacją "Call of Cthulhu". Tak jak w przypadku tamtej pozycji, twórcy postanowili się posłużyć przy ekranizowaniu prozy "samotnika z Providence" daleko posuniętą stylizacją. "Whisperer..." nawiązywać ma do kina grozy lat 30., do klasyków pokroju Toda Browninga oraz Jamesa Whale'a. Efekty tegoż postanowienia są bez wątpienia intrygujące: do czynienia mamy z dyskretnym pastiszem, który oprócz puszczania oka, potrafi też zręcznie kokietować widza klimatem. Widoczne są wprawdzie pewne niedociągnięcia, wynikające z ograniczonego budżetu, jednak nie psują one frajdy z tego sentymentalnego seansu. Przynajmniej jest tak przez pierwszą godzinę - zawiązanie akcji jest tu bowiem zdecydowanie bardziej wciągające, niż jej rozwinięcie, coraz bardziej odbiegające od opowiadania, na którym scenariusz został oparty. Mnie osobiście zniesmaczyły tandetne efekty CGI, które odgrywają znaczącą rolę w finale i stanowią przykry dysonans względem nostalgicznego charakteru całego przedsięwzięcia. Z tego tez powodu ocenę obniżam o jeden punkt, z zaznaczeniem jednak, że jest to i tak jedna z najciekawszych prób przeniesienia świata Lovecrafta na ekran.