Nawet nienajgorszy film. Można obejrzeć, kiedy ma się wolną chwilę. Podobał mi się sposób, w jaki została ukazana przyjaźń głównych bohaterów oraz liczne, bardzo sympatyczne akcenty humorystyczne (przynajmniej do połowy seansu, potem zaczyna się melodramat).

Shizuru jest postacią, której trudno nie polubić. Była najradośniejszą bohaterką, chociaż to właśnie ona miała najmniej ku temu powodów. No ale tak też bywa w życiu. Ludzie, którzy faktycznie codziennie pokonują różne, trudne problemy i walczą z przeciwnościami losu, starają się "wycisnąć" z życia chociaż trochę szczęścia, próbują jak najwięcej się uśmiechać. Zaś osoby mające wszystkiego pod dostatkiem opowiadają innym o swoich wyimaginowanych problemach i zachowują, jak rozpieszczone księżniczki i królewicze za każdym razem, kiedy nie dostanę tego, co chcą. Tak niestety bywa często.

Osobiście nie spodobało mi się zakończenie filmu. Niespodziewane przejście z sympatycznej komedii na melodramat nie było tutaj dobrym posunięciem. Motyw zniknięcia Shizuru też nie wydał mi się do końca logiczny. Jakim cudem Satonaka "z całych sił starała się, żeby nie dorosnąć"? Przecież zachowywanie się jak dziecko, albo zakochanie nie ma wpływu na dojrzałość fizyczną. Często dojrzałość psychiczna nawet nie idzie w parze z tą fizyczną.
Film, który na początku ukazywał całkiem realną, przyjemną, opowieść, nagle ,niestety, zamienił się we łzawą historię fantastyczną.

Jednak, mimo wszystko, polecam.