Zdecydowanie bardziej do filmu pasowałby jego oryginalny tytuł przetłumaczony na język
polski, czyli PRZEŚLADOWANIE. Chyba właśnie to jest motywem przewodnim filmu.
Daniel (rewelacyjny Romain Duris), nie mogący poradzić sobie z własnym życiem
zostaje osaczony, stając się przy tym obiektem uczuć dużo starszego mężczyzny, który
swą obsesję nazywa miłością. Co więc jest miłością? Obląkańcze zachowanie
mężczyzny działającego w akcie desperacji, czy może uczucie, które łączy Daniela i
Sonię oddalających się od siebie z każdym dniem coraz bardziej? Brak asertywności,
zagubienie, skrajny altruizm, osamotnienie. Cherau pokazuje kilkoro wyjątkowo
charakterystycznych bohaterów, którzy nie widzą sensu w tym, co robią, nie wiedzą, co
zrobić, by ich życie wyglądało lepiej. Stąd brak w filmie jednolitego scenariusza, a
widzimy jedynie pourywane historie, rozmowy, które nie mają bliżej określonego celu.
Widać natomiast strach bohaterów, ich rozgoryczenie, smutek i brak porozumienia z
najbliższą osobą.
"Persecution" bardzo przypomina mi film Chereau z roku 1997 "Ci, którzy mnie kochają
wsiądą do pociągu". Ten sam problem z brakiem komunikacji i szczerością, który
prowadzi do personalnej tragedii. Kolejny bardzo kameralny i wyciszony w formie, mimo
iż momentami wręcz histeryczny film dowodzi doświadczenia i doskonałej formy
reżysera "Intymności".
Fenomenalne kino w lekko teatralnej formie doskonale nakreślające ludzkie słabości
nawiązujące nieco do poprzednich filmów reżysera takich jak "Gabrielle", czy wcześniej
przeze mnie wspomnianego "Ci, którzy mnie kochają wsiądą do pociągu", lub też
"Intymności"
ZDECYDOWANIE kino godne polecenia!