Tym razem Zatoichi winiąc siebie za śmierć pewnej kobiety postanawia oddać jej dziecko jego ojcu, w tym celu rusza ładny kawał drogi do Miyagi. "Zatôichi kesshô-tabi" to, jak na razie, najsympatyczniejsza i najcieplejsza z wszystkich części - wyraźnie się od nich różni i wzbudza odmienne emocje. Paradoksalnie choć film ogląda się dobrze to tak naprawdę niewiele się w nim dzieje - i to jest właśnie jego największą wadą. Stosunek Ichiego do dziecka został bardzo fajnie przedstawiony, mamy sporo zabawnych scen (np. ze strachem na wróble) ale w tym wszystkim brakuje tego "czegoś", albo inaczej... jest to "coś" ale inne niż zawsze i samo w sobie nie ma takiej siły przebicia jak powinno. Oceniam na 7/10, w pewnym stopniu nawet się rozczarowałem nieznacznie. Film traktuję bardziej jako przyjemną odskocznię od poprzednich części i wydaje mi się, że najlepiej podejść do niego w taki właśnie sposób.