Mieszkam w UK, więc dopiero teraz udało mi się obejrzeć znakomity zresztą film Pawła Pawlikowskiego. Mimo zachwytów krytyki zagranicznej - w Wielkiej Brytanii - w kinach trudno dostępny (w przeciwieństwie na przykład do KLERU :). Nie chciałbym powielać tego co zostało na temat obrazu Pawlikowskiego powiedziane i napisane, szczególnie, że całkowicie się z ogólnym aplauzem zgadzam. Najmniej ZIMNA WOJNA oczywiście się podoba tradycyjnie w w kraju rodzimym, gdzie IDY długo reżyserowi się nie zapomni. Z dużym rozbawieniem czytałem wpisy niektórych Internautów z stylu "...że tak jakoś bez emocji", "...że nie czuć tej miłości", "... że ten za kamerą był za słaby i dlatego koloru nie włączyli" i w ogóle nie zrozumiałe bo "...najpierw nic się nie dzieje a później od razu się całują nie wiadomo dlaczego!".
Cieszę się, że szczególnie Francuzi na film zareagowali całym sercem, być może zatęsknieni za ich dawno minioną Nową Falą Godarda, Leloucha czy Truffaut. U nas za mało Pawlikowskich by powołać do życia Neo Nową Falę, ale oglądajmy kolejne kadry, jak zdjęcia z zapomnianego albumu, które jak to zdjęcia - jedno dokumentują - inne nie i jak to wspomnienia mają luki, a niektóre obrazy nie zawsze przypomnieć damy sobie radę...
Dlatego "najpierw nic się nie dzieje, a potem... się nagle całują".