Miałam problem z oceną tego filmu. Poszłam do kina nastawiona na arcydzieło, albo przynajmniej na wielką ucztę dla oka... No i niestety, czegoś mi tu zabrakło. Zaczął się fantastycznie. Zdjęcia na najwyższym poziomie, wg mojej subiektywnej oceny piękniejsze i bardziej kompozycyjnie dograne niż w "Idzie". Dźwięk, muzyka, począwszy od pieśni ludowych, wiejskich przyśpiewek po koncerty i wokal Joanny Kulik, przyprawiał mnie o zachwyt i łapał za gardło ze wzruszenia. Główna rola męska - wg mnie lepsza niż rola Joanny Kulik. Wydaje mi się, że to po prostu kwestia doświadczenia zawodowego Tomasza Kota - był bardziej przekonujący. Dobra rola Borysa Szyca.
Niestety to wszystko co mi się podobało... Cała historia tej trudnej miłości była mało autentyczna. Wątków zbyt dużo, film wydał mi się od połowy zrobiony bez pomysłu. Geneza miłości niejasna. Końcówka zbyt patetyczna. Najgorsze dla mnie jest to, że filmy o miłości, zwłaszcza tak trudnej, powinna wzruszać... Ja nie uroniłam łzy, co jest dla mnie niespotykane bo filmy oddziałują na mnie bardzo. Odniosłam wrażenie, że w tym filmie o miłości, zapomniano o miłości i chyba lepiej wypadłby jako film o genezie powstania "Mazowsza" z rozwiniętym wątkiem "polskim" z historią miłosną w tle. Za film 6 pkt (chociaż pierwsza połowa filmu była wg mnie zachwycająca), za zdjęcia - 10, za dźwięk, muzykę - 10. Za rolę kobiecą - 8, za męską - 9. Ogółem: 8.