Też mnie to razi. Widzę na forum same skrajne komentarze,jedne negatywne, bo inny klimat i wątki miłosne, a drugie pozytywne z tego samego względu. Nie jestem przeciwnikiem takich wątków, ale muszą być dobrze poprowadzone. Tutaj wiało nudą, brak chemii, brak emocji, sztuczne. Czasem odcinek wyglądał jak poucinane sceny teledysku. Dodatkowo sceny te nie były dynamiczne, bardzo walnął akcję. W oryginale miały wpływ znaczący na fabułę i zarys postaci, tutaj nie. Połączyli po prostu bohaterów w pary. Jak dla mnie mało było napadu w napadzie. W LCDP nie można było wzroku oderwać, bo kolejna scena zmieniała akcję i miała znaczenie, tutaj momentami po paru minutach spokojnie można było zorientować się w akcji. Do tego totalne absurdy - jazda na samochodzie czy przejażdżka awionetką. Dodatkowo bohaterowie są totalnie bezmyślni- pokazują twarze, są lekkomyślni. Mogłabym się zgodzić, że ten napad wpłynął na Berlina i później przestrzegał norm, ale jednak wiele sytuacji było tak infantylnych i po prostu głupich. Sam Berlin stracił charyzmę i to swoje przywództwo, za które go uwielbiałam. Prequel miał wyjaśniać kim jest, dlaczego, pokazać cząstkę jego, a nie go zmieniać. Tu wyszedł na lekkoducha, a nie tego geniusza, na którego był kreowany w retrospekcjach LCDP. Mogłabym mówić wiele, ale więcej było we mnie reakcji śmiechu niż napięcia wywołanego akcją, a o czymś to świadczy. Do tego dochodziły czasem ciarki żenady. Dla mnie do zmęczenia, ale to nie jest to na co czekałam. Inny poziom niestety. I o ile nie musi być identyczny jak oryginał, to rozwiązaniami, akcją, gra aktorską odbiega.