bezkrytycyzm w stosunku do prl? w każdym odcinku jakieś problemy z cenzurą, zatrzymania przez sb, starania się o paszporty i biegania po urzędach. może i na tle innych, demonizujących polskę tamtych lat produkcji nie przedstawia jej jako aż takie piekło, no ale to jednak lata odwilży post-1956,

Dlaczego Krystyna Sienkiewicz pojawia się dopiero w szóstym odcinku skoro była jedną z założycielek STS?
Dlaczego w serialu nie pojawia się Barbara Kwiatkowska - Lass? Mogłaby ją zagrać Weronika Walenciak.

Biorąc pod uwagę to, że każdy odcinek otwiera zbiór archiwalnych nagrań z propagandowym/optymistycznym komentarzem w tle zamieszczonym — no właśnie — nie wiadomo czy ironicznie, czy może jednak z jakąś dozą powagi, trudno nie dostrzec tu pewnego — przynajmniej — niezdecydowania w ocenie PRL co może budzić zdziwienie, jeśli porównamy to z dyskursem partii kontrolującą matecznik tego serialu. Jeśli w Polsce mówi się o Polsce — i nieważne czy robi to lewica lub prawica — w jakimkolwiek momencie historycznym/geopolitycznym zazwyczaj mówi się źle. Brudni chłopi, szara komuna, zła prywatyzacja, wyzysk etc. A tutaj dostajemy coś w rodzaju postwojennej sielanki. Młodzi, piękni, dobrze wykształceni, w domu służba a na ścianie Lenin, w oddali radosny jazz. Przy tym wszystkim te kontrole na granicy wydają się po prostu zabawną fanaberią ówczesnej biurokracji, a nie przejawem systemu, który strzela do strajkujących robotników. Po prostu jest to serial o ówczesnych elitach (przynajmniej intelektualnych) i mi się to jakoś tam podoba. Podoba mi się narracja o Polsce, która chce żyć — nawet jeśli jest do cna nieprawdziwa — choć tutaj właśnie mogą rodzić się wątpliwości o uczciwość takiego przestawienia. Jeśli miałbym te pierwsze pięć odcinków (Eliza Rycembel w roli Osieckiej) do czegoś porównać, to jest to takie sympatyczne young adult osadzone w mocno przesłodzonym (ale fajnym) PRL-u w estetycznej aurze Sztuki kochania Sadowskiej.

a, no chyba że tak. to prawda. bardzo dobrze napisane w sumie moje odczucia do tej pory

"na tych waszych Netflixach ze świecą czegoś podobnego szukać" - widziałeś chociaż jeden odcinek The Crown? Ile tam jest dbałości o szczegóły, ile pieczołowitości włożonych w scenografię, nikt nie pędzi z akcją na łeb, na szyję. W Osieckiej natomiast mam wrażenie, że twórcy jak najszybciej chcą poodhaczać kluczowe momenty i postaci, ale żadnemu wątkowi nie pozwalają wybrzmieć. Osiecka zmienia co chwilę partnerów, miewa jakieś problemy, ale to wszystko się rozmywa w natłoku wątków. W piątym odcinku pojawia się Roman Polański, ale wystarczy na chwilę odwrócić wzrok od ekranu i można go wcale nie zauważyć.
Naprawdę nie wiem, jak duże trzeba mieć klapki na oczach, by stawiać wyżej produkcję TVP od jakościowych seriali Netfliksa.

A i owszem widziałem cały pierwszy sezon The Crown, a nawet kilka odcinków sezonu drugiego. I co? Nie zaprzeczam, że to bardzo solidny a przede wszystkim bardzo ładny serial. Tylko co z tego? To historia bardzo smutna (o dziewczynie zniewolonej przez własną rodzinę) i nie bawi mnie to ani trochę. Myślę zresztą, że The Crown to nie jest dobre porównanie. To zupełnie inne opowieści, inne światy, inne narracje. Neobarokowy The Crown i roztańczony, kolorowy PRL: to trochę jak porównywanie Biblii może nie z gazetką Lidla, ale z katalogiem Ikei. Trochę bez sensu. Poza tym nie samym The Crown Netflix stoi. To raczej wielki thrift store pełen gratów i śmieci, wśród których można odnaleźć nieliczne perełki. Na koniec uczciwie muszę też przyznać, że trochę prowokacyjna była ta fraza o Netflixie jednak — tak — mam pewien żal do tego serwisu (a przynajmniej jego polskiej wersji). Przykładowo filmów francuskich sprzed roku 89 jest tam — uwaga! — jeden słownie j e d e n (i jest to jakaś tam kreskówka). Trochę żenada. Cóż Netflix to McDonalds w świecie kinematografi. I nie jest to zarzut, lecz zwyczajna konstatacja.

Producentka kampowych kabaretów? Pomyliłeś Agnieszkę Osiecką z Olgą Lipińską (to ta brunetka w okularach z szóstego odcinka). Poczytaj sobie na dobranoc Wisławę Wisłocką, to może Ci się nie przyśni Lenin na ścianie w prywatnym mieszkaniu.