Moje skojarzenie, analogia po pierwszych kadrach, Whitney Huston. Ta sama wrażliwość, cierpienie. Szukanie ukojenia w bólu i by nie bolało. Cierpienie za krzywdy swoje i krzywdy całego świata.
I nie to, żeby ludzie niewrażliwi nie cierpieli. Oni tez doznają krzywd. Tylko, ze przechodzą od krzywd do rzeczy codziennych, nie wiedząc, co to ból metafizyczny, który nie daje żyć normalnie. Tak są psychicznie zbudowani.
Człowiek wrażliwy, nadwrażliwy widzi cierpienie świata, i to boli.
Taka była Billie. Rasizm ja bolał. Ból dawał siłę, a marihuana była jedynym lekiem na okrucieństwo i niesprawiedliwość, które ja otaczało, by mogła życ( scena gdy Billie widzi lincz)
"Strange fruit" to tylko słowa, ale o mocy, której bał się rząd.

Dla mnie Billie była alegorią Strange fruit. Z o gromną magnolią we włosach, za która moze chciała się ukryć, a może wręcz przeciwnie, żeby ją widziano, widziano jak śpiewa "Strange fruit"
Piękne zdjęcia, muzyka, piękne kostiumy od Prady i rewelacyjna Andry Day
Kocham filmy biograficzne. Ten mnie nie zawiódł. To kawałek, okrutnej „czarnej” historii