Jak w tytule - jeżeli ten film nie zostanie chociażby nominowany do Oscara (bo ze zwycięstwem
jak wiadomo bywa różnie), to ja chyba zwątpię w akademię.
Nie chcę za bardzo spojlerować, dlatego nie będę zbytnio rozpisywał się o filmie, a jedynie krótko
przedstawię wam moją opinię.
Film miałem okazję już oglądać (pomimo że polska premiera za trochę ponad 2 tygodnie)
jednak po seansie stwierdzam, że mam ogromną ochotę zobaczyć go raz jeszcze na sali
kinowej. Sam koncept i założenie sprawiają że film z pewnością zyskał już teraz miano
przełomowego, chociaż wiem, że będzie sporo malkontentów jeśli chodzi o warstwę fabularną
tej produkcji.
Oglądanie bohatera który dorasta na naszych oczach (i to nie za sprawą efektów specjalnych czy
"podmianki" aktorów) jeszcze bardziej potęguje chęć identyfikowania się z nim i z problemami
które stają na drodze jego i jego rodziny. Dodatkowo oprócz głównego wątku fabularnego twórcy
chcieli również pokazać jak zmieniał się świat na przestrzeni tych 12 lat, popkultura, styl życia
(oczywiście przede wszystkim w warunkach amerykańskich), co świetnie według mnie im się
udało.
Twórcy świetnie sobie poradzili również z tym, żeby na ekranie nie było widać "technicznych"
różnic pomiędzy tym jakim sprzętem dysponowali w roku 2002, a jakim na obecnie. Krótko
mówiąc zdjęcia na wielki plus. No i na koniec muzyka - klimatyczna, świetnie dobrana,
odzwierciedlająca upływ czasu.
Podsumowując - dałem 10, bo oglądając film wielokrotnie poczułem melancholię, obraz zmusił
mnie do refleksji i bardzo poruszył. Zdaję sobie również sprawę, że pod tym wpisem pewnie
pojawią się w niedalekiej przyszłości zupełnie odmienne opinie, jednak chodzi o to żeby film
podziałał na danego odbiorcę i na mnie na pewno mocno podziałał.