Jednym słowem Klan cześć dalsza.

Arcydzieło to na pewno nie jest, ale akurat uważam, że sama koncepcja przedstawiania krótkich, niepowiązanych ze sobą fragmentów po prostu życia jest całkiem ciekawa, chociaż według mnie mogłoby być trochę więcej znaczących momentów, naprawdę wpływających na życie bohaterów, poprzeplatanych z tymi mniej istotnymi. Poza tym odnoszę wrażenie, że ta koncepcja sprawdziła się tylko dlatego, że film kręcono tyle lat i z tymi samymi aktorami. Nie łudźmy się - gdyby aktorzy się zmieniali, a film nakręcono by w standardowym czasie, nikt aż tak bardzo by się nie zachwycał - fabuła sama by się nie obroniła, byłaby to, jak określiłeś kolejna "oklepana historia o dojrzewającym chłopcu". Ponadto okazało się, że taki sposób nagrywania jest ryzykowny - bo nie wiadomo, co z tych dzieci wyrośnie. Tutaj niestety zawiodło to na całej linii - te mające potencjał dzieciaki (charakterna dziewczynka i mały wrażliwiec-buntownik) wyrosły na tak zblazowane nastolatki, że odechciewało się to oglądać, gdy pod koniec pokazywali się na ekranie. Wiecznie znudzona mina kloszarda Masona (uśmiechał się tylko, gdy gadał z laskami) i niewiele mniej znudzona mina Samanty, ledwie widoczna spod grzywki (a propos włosów, to od pewnego momentu albo ona albo on mają strasznie tłuste włosy - przepraszam za tę wstawkę, ale naprawdę irytowało mnie to podczas oglądania). Jak z tak fajnych rodziców mogłyby wyrosnąć tak beznadziejne dzieciaki? Nie wymagam od amatorów nie wiadomo jakiego kunsztu aktorskiego, ale da się chyba wyrażać nieco więcej emocji niż ciągłe znudzenie. Ogólnie raczej rozczarowanie (i obawiam się, że rozczaruję się też, gdy poznam wyniki Oscarów).

Nic dodać nic ująć :)

No akurat nie zgadzam się, bo te dzieci nie miały nic z buntowników, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że wiele przeszły w swoim dzieciństwie. Nie wiem, czy jesteś rodzicem, ale powiem Ci tylko, że zblazowana mina nastolatka to nic groźnego, to norma :-) A te dzieci i tak i były święte, patrząc na to, jakie perturbacje przechodziły dzięki swoi rodzicom..

Ja akurat uznałem ten film za arcydzieło. Wydaję mi się, że podobnie go ocenić mogą tylko moi rówieśnicy, sam jestem z '93. A dlatego, że świetnie oddaje ducha czasu, w którym się wychowywaliśmy - my dzieci lat '90, oraz to do czego prowadzi życie w tych czasach. To właśnie jest genialnie oddane w filmie. Mimo że to nie Ameryka :) Jak jednak obserwuję, że tam nie jest wcale inaczej. Znudzenie, które widzisz w aktorach.. Dostrzegam to cały czas w ludziach z mojego rocznika. Jakaś taka nowa choroba postnowoczesności. Historia przedstawiona na filmie, może przewidywalna ale strasznie realna i bliska. Mnie to bardzo uderzyło.

Jestem dzieckiem lat 90. i mam wielki sentyment do tej dekady i następnej, ale film mi się kompletnie nie podobał.

Zgadzam się z wypowiedzią...... dla mnie ładne opakowanie a w środku miałkość przewidywalność i płytkość.Owszem dało się go obejrzeć ale nic ten film nie wnosi,..... nudzi i irytuje ----ma w sobie zadęcie na arcydzieło ale jest puste w środku.

Niestety podpisuję się pod tą opinią...

a co chciałbyś zobaczyć w tym filmie ?

Prawda, jedna, wielka i niestety średnio satysfakcjonująca prawda. Patrząc na opinie wszystkich ludzi wokół, świetne noty, samą koncepcję filmu byłam wręcz pewna, że film będzie bardzo dobry, a tutaj takie...nic. Rozczarowujące, co tu wiele mówić. A do tego nużące.

O zaliczaniu dziewczyn mówi ot tak, bo chce się pochwalić kolegom, co nie znaczy, że naprawdę to przeżył. Zwietrzył niezłą okazję w tym, że bez przerwy się przeprowadzali: mógł kłamać i nikt nie mógł tego zweryfikować.

Czasem mam wrażenie, że ci, co ocenili ten film nisko są zblazowanymi ludźmi i nie pamiętają czasów, gdy sami byli nastolatkami...

Dokładnie. To ze tak mówił wcale nie oznacza że to zrobił.

A dlaczego chciałbyś, żeby została poprowadzona historia z osiłkami? Przecież tego typu postaci to z reguły nic nie znaczące epizody w życiu większości ludzi. Moim zdaniem koncepcyjnie nie można temu zabiegowi zbyt wiele zarzucić.

Wydaję mi się, że jednak w jego życiu mogła to być znacząca chwila. Może nie jest ważnym momentem jak np. rozwód rodziców, seks, ukończenie szkoły czy śmierć kogoś bliskiego. W ogóle mi się wydaję, że pierwsze razy są czymś co się pamięta dość długo, nawet i pierwsze wciry od łobuzów :)

Poza tym skoro stwierdzili, że to mało znaczący wątek to mogli go ominąć.

I co w takim wypadku? Cały film miałby być zlepkiem znaczących wątków w życiu chłopca? To trochę bez sensu.

A o czym był film? Rozwody matki, pierwsze piwo, kłótnie w domu, nowa kobieta ojca, ukończenie liceum, 18te urodziny, przeprowadzki. Przecież to zlepki znaczących wątków. Z tego składa się film. Szkoda, że właśnie niektóre wątki zostały rozpoczęte i nieskończone.

nudny,dłużący się seans i nic poza tym niestety