Zgadzam się też z Tobą, ale muszę też przyznać że film jako musical nie podobał mi się. Nie porwała mnie ani muzyka, ani choreografia. Do tego wszystkie sceny kręcone w studio a nie w plenerze, główny aktor niezbyt urodziwy , marne kolory. Wszystko to razem pozbawiło film pozytywnej energii i atrakcyjności wizualnej (co mamy np. w musicalach " Mamma mia" czy "Grees"). Jednym słowem"Cały ten zgiełk" ogląda się ciężko i nie jest to film dla osób które od musicalu oczekują prostych wzruszeń, poprawy chumoru i uśmiechu na cały tydzień. Ale tak jak mówisz jest to niewątpliwie film o czymś w przeciwieństwie do innych musicali (są oczywiście wyjątki jak chociażby "Hair") w których scenariusz jest jedynie prostą, często schematyczną historią będącą jedynie pretekstem do pokazania popisów tanecznych. 7/10

Owszem ogląda się ciężko, ale właśnie tylko pod warunkiem, że oczekuje się prawdziwego, pozytywnego musicalu. Ja musiałam go obejrzeć dwa razy, bo za pierwszym razem doznałam rozczarowania, bo spodziewałam się filmu podobnego do "Chicago" (wszystko przez ten tytuł). Po obejrzeniu jednak zorientowałam się, że to był film przez który reżyser opowiadał o swoim życiu, możliwe, że o swoich obawach, poniekąd rozliczał się i przyznawał do swoich błędów. A oprawa muzyczna wynikała tylko z tego, jak to już zauważył założyciel tematu, że całe życie Fossa kręciło się wokół muzyki, musicalu i sceny w ogóle. Mnie również jako musical ten film się nie podobał, ale z drugiej strony nie wyobrażam sobie osadzenia go w innym gatunku i przez to wciąż budzi we mnie pełno sprzeczności.

A mnie się podobał właśnie dlatego, że to nie musical pełną gębą, tzn taki w którym wędrujemy od utworu do utworu. Tutaj są one jedynie przerywnikami dopełniającymi całości, przynajmniej do połowy.
Pierwsza część filmu nieco mnie rozczarowała, jednak od połowy do końca napięcie pnie się w górę aż do satysfakcjonującego finału.
Polecam, bardzo dobry film. Sama część musicalowa (śpiew i taniec) jak dla mnie niezbyt rewelacyjna, widziałem bardziej porywające, ale to nic. Ważna jest tu opowieść, fabuła, a to wielkie zalety tej produkcji. Roy Scheider błyszczy
8+/10

tak... to bardziej taka opowieść o egzystencji i problemach głównego bohatera... bardzo mi się podoba bo kocham musicale...

Chciałem napisać podobny post o geniuszu tego filmu, jednak zostałem wyręczony przez założyciela tematu :) Zgodzę się z tym, że to nie jest w pełni musical, aczkolwiek wizualnie mnie porwał, uważam, że mimo tej ciężkiej formy był piękny. Prawdziwiej nawet od produkcji typu Moulin Rouge, bo wyrażający emocje, głęboko i z rozmysłem. Nie musiałem też filmu oglądać więcej niż raz, aby się nim zachwycić, miałem szczęście przeczytać artykuł o Fossem i dokładnie wiedziałem co dostanę.

Jeśli to był artykuł w necie, to mógłbym prosić o linka? Chętnie przeczytam coś o Fosse'ie. Pozdrawiam

nie, czytałem o nim w gazecie, chyba w dodatku kulturalnym do dziennika.

Przecież jest nie mało taki musicali, gdzie kolejne piosenki są niezbędną częścią treści. Ten akurat nie jest jednym z nowatorskich w tej kwestii, a poza tym tam gdzie piosenki odgrywają taką role to to też jest typowy musical... może nawet bardziej.