1. Trochę trudno mi uwierzyć w to, że porywacz pozwala swojej ofierze trzymać dziecko, które przecież robi zamieszanie i wymaga od niego nakładów finansowych na jego utrzymanie, wg. mnie w realu facet by się go zaraz po urodzeniu pozbył.

2. Jak można ryzykować, że porywacz zabije nas i dziecko, wołając z "pokoju" o pomoc, przecież mógł to wychwycić... Zakładając, zaś że kobieta słyszała, iż odjechał autem i po tym się na to decydowała, to wobec tego skoro przez te ściany było słychać auto to dlaczego nikt na zewnątrz nie słyszał jej wołania?

3. Jakim cudem przez tyle lat nie wykombinowała sposobu, by dostrzec kod, jakim posługuje się porywacz, otwierając drzwi? Można było najprościej kazać dziecku zerknąć z szafy które to liczby itp. itd.

4. Nie wiem, czy ktoś by się zdecydował ryzykować życiem dziecka i je wysłać w taką ryzykowną "misję ratunkową" przecież ten plan był mało prawdopodobny, że się powiedzie...

5. Co stało się na końcu ze Starym Nickiem?
(akurat tu można sobie to wyjaśnić)

a:Nick wraca do szopy, by się zemścić.

b:Nick ucieka.

Ja stawiam na to pierwsze, otwiera drzwi, a kobieta go zabija/ogłusza.

Mimo paru niedociągnięć za ładunek emocjonalny, napięcie, grę aktorów, przekaz i pomysł (no akurat w USA o to ostatnie może nie trudno) daję 9/10.