Dla mnie jest to film zboczony, bo beztroski. Pokazuje chyba przez godzinę tortury psychiczne nad dwojgiem ludzi i widzi to niczym bajeczkę, czym usprawiedliwia zwyrodnienie zboczeńca-sprawcy. Wytrzymałam 15 minut tego zboczonego filmu - do momentu, gdy matka zabija myszkę.
Dobrze, że pada przykład Kła, ale nie ma porównania do Kła. Kieł jest arcydziełem socjologicznym, ale jest umowny. A tu jest jakaś realna zbrodnia, jakiś zboczuch, który nie ponosi kary. I jakaś bajeczka wysnuta z izolacyjnej traumy. Nie godzę się na coś takiego.

Zgadzam się z tobą kolego, Kieł znacznie lepiej obrazuje taką izolację. Może i twórcy Pokoju chcieli nawiązać trochę do tego filmu, motywem zęba matki (choć tam był ząb trzonowy) :)
Zgadzam się też co do muzyki, zbyt ckliwa i banalna, skrzypce na każdym kroku...
Nie zgadzam się tylko co do tego co napisałeś, o tych siedmiu latach w niewoli. Otóż, tylko matka spędziła w niewoli siedem lat, chłopiec był w Pokoju zaledwie 5 lat...

Hollywood w Kanadzie czy Irlandii?