Hej, widziałam ten film przed laty na DKFie i bardzo chcialabym zobaczyc go znowu. Można go gdzieś kupić na dvd? Pomóżcie!

Znalazłaś? Ja też szukam od lat,kiedyś trafiłem wersję niemiecko języczną , nie kupiłem.Daj znać jeśli masz.bohwis@wp.pl

film jest o tym że ludzie zmieniają się tylko wtedy,kiedy sami tego chcą.A bohater grany przez Daniela nie chce,bo wogóle nie czuje uczuć.Ma przysłowiowe "serce jak lód",chociaż pewna inna historia napawa optymizmem na pozytywne zakończenie....http://www.filmweb.pl/Lepiej.Byc.Nie.Moze

" czy Camille stopiła ten lód?..." - może Camille, a może przyjaciel bohatera umierający na jego oczach, proszący go o śmierć szybką i być moze bardziej godną. Dla mnie bohater jest jedną, wielką zagadką i niech tak zostanie. Mnogość interpretacji wcale nie musi być korzystna dla serca. Bohater filmu wie to aż za dobrze. Ale rzeczywiście, ostatnie ujęcie może demaskować u bohatera bolesną świadomość własnego położenia. Ale może również być tylko chwilową zmianą, która szybko przeminie i człowiek wróci do stanu, w którym czuł się bezpieczny i schowany

Myślę, że jego serce jest gorące, ale otacza je gruby mur, który Stephane sam sobie zbudował. Nie dopuszcza do siebie myśli, że można coś w tym układzie zmienić. To znaczy jest samotny z wyboru. Ludzi traktuje czysto instrumentalnie. Pozwala im się zbliżyć do siebie, ale nie na tyle by go "dotknęli". Potrzebuje ich. Karmi się ich emocjami, opowieściami, zwierzeniami. Bo sam wydaje się być tego pozbawiony.
Ostatnie jego słowa wyrażające ciepłe i głębokie uczucia o zmarłym "przyjacielu", to jedynie wyraz kurtuazji, na który w chwili słabości sobie pozwolił. Niewątpliwie tamta śmierć poruszyła go. Ale czy na tyle by go zmienić? Wątpliwe. Po prostu chwilowy brak samokontroli.
Znamienna jest też scena pożegnania. On zostaje, ona wsiada i odjeżdża. Oboje na siebie patrzą (odwróciła głowę ku niemu, więc to znak, że nadal jej na nim zależy!). Niewątpliwie można odczytać to jako zwiastun jakiejś kontynuacji... Ale jeśli weźmie się pod uwagę jego nieugięty charakter, wydaje mi się, że ich dalsza znajomość bardziej ma szansę przerodzić się w cichą admirację, coś jakby niespełnioną miłość, niż w romans. Choć całkiem naturalne jest, że to właśnie miłości oczekiwaliśmy przez cały czas.
Jak dla mnie wyjątkowy film. Przewrotny ale jakże prawdziwy.

Własnie wrócilem z seansu .Własciwie wszyscy oni byli zimni jak lód. Kazdy z nich toczy relacje, ale są one wypadkową. Gdzies z kims o kims za plecami, z przyjaciolka, by potem ja obgadac etc. Kazdy z nich na swój sposób zamknięty, choć najbardziej to było widać na przykładzie Stephana. Jego wspolnik, który wszsytko ma i traktuje go (Stephan nie ma tu ilzuji) jako potrzebnego do czasu... Camille urządzi mieszkanie, ale nie ma tego ,co ma Stephan, za co Camille go kocha (uzyje jednak tego słowa :) ... Ten zawsze wycofany, ze swoją pasją i wrażlwiosćią, która nie moze ujrzeć światła dziennego.... Artystka ze swą duma? Czy Stephan ją rozkochał? Czy jej uczucie było szczere , czy to tylko duma artystki, który jej...odmówił? Postawa Stephana przypomina mi zachowanie Kierkegarda, który swego czasu się zakochał i podobnie...odrzucił to uczucie (Jakiz musi bol gdy to mowisz, jednoczesnie kogos kochasz). Swiat Stephana to swiat bolesny, zamkniety, jak kolega ładnie wyzej napisal. Choc uczy innych, rozmawia z nimi, choc kocha, nie pozwoli się odsłonic, bo to go moze zbyt duzo kosztowalo.. Bo to zbyt trudne, po tylu latach samotnosci. I jeszcze ta ostatnia scena... Tak, łza w jej oku jako wyraz (mozliwosc wielu interpretacji) nieszczęśnego jej położenia. Że jednak ją to boli, że... W koncu kazdy ma uczucia. I szuka milosci. Fakt, piękny, wyjątkowy film.

Myślę, że stopiła. Na tyle, że oboje żałowali.

Nie. Ale nie szkodzi.

Myślę, że tak. Ale uświadomił sobie zbyt późno. Camille odpowiedziała, że teraz ona ma w sobie pustkę.