Dość sentymentalne i mocno autobiograficzne wspomnienia Allena o Ameryce lat 40. Jako motyw przewodni reżyser przyjął radio,
którego główny bohater ubóstwia słuchać, jest nim zafascynowany. Przy okazji portretuje całą atmosferę tamtych czasów,
począwszy od własnej rodziny, stanowiącej gromadkę sfrustrowanych Żydów, aż...

Prawdopodobnie dla sporej części publiczności było za mało przekleństw, seksu i muzyki disco polo, co w Polsce jednoznacznie kojarzy się z "dobrą" komedią.

Dla mnie film byłby całkiem przeciętny, zlepek anegdot ze świata radia. Byłby, gdyby nie jedna z tych opowieści, gdy cała Ameryka przez radio słucha relacji z historii uwięzionej w studni dziewczynki. Z początku patrzyłem na to co dzieje się na ekranie i wzruszałem ramionami - w epoce tysiąca kanałów telewizyjnych,...

urocze, nostalgiczne i sentymentalne spojrzenie wstecz. Do tego film tętniący świetną
muzyką tamtych czasów. Początkowo myślałem że to jeden ze słabszych filmów Allena, ale
on jest po prostu mniej szalony i absurdalny, taki bardziej stonowany jak na niego, przez co
też bardziej wyjątkowy i zapadający w pamięć.

tak często pada deszcz (jedno z dwóch moich ulubionych zjawisk pogodowych).

... bo w opisach przychodzą mi na myśl te same słowa. Autoiroczny tak jak wiele produkcji tego nietuzinkowego reżysera i (chyba najbardziej) autobiograficzny. Film stanowi zarazem ciekawe źródło historyczne o minionej epoce.
7/10

Klimat przesączony jest odprężającym klimatem dawnych lat. Dla film był sielankowym
wspomnieniem czasów dzieciństwa Allena. Nie znam dokładnie jego biografii, ale
przypuszczam z dużą dozą prawdopodobieństwa, że wplótł tam mnóstwo swoich
dziecięcych wspomnień, w efekcie powstał jeden z najcieplejszych filmów na...

http://sieniemovie.blogspot.com/2017/07/zote-czasy-radia-1987-dziecinstwo.html