Recenzja serialu

Wiedźmin (2019)

Serial, na który czekałem tak długo, którego każdy trailer oglądałem po kilkanaście razy. Serial, dla którego zacząłem od nowa czytać sagę, już chyba po raz siódmy. Tak, tylko żeby być na bieżąco z fabułą. Serial, który miał wciągać i hipnotyzować nie mniej niż "Gra o tron", mnie osobiście zawiódł.

Pierwszy odcinek zniechęcił mnie do oglądania reszty dwa razy, co prawda tylko na kilka, kilkanaście minut, w których musiałem ochłonąć i zmusić się do oglądania dalej.

Walki z kikimorąw ogóle mogłoby nie być, wypada sztucznie i nie wnosi kompletnie nic do fabuły. Zmarnowana kasa, którą można by przeznaczyć np. na lepszą laskę dlaStregobora, bo to, co trzymał w reku, witając wiedźmina w swojej wieży,wyglądało na plastikowy rekwizyt z kostiumu czarodzieja na Halloween, który można kupić w supermarkecie za 20-30 zł. Taniocha.

Taniochą w serialu pachnie też przy innych odcinkach. Małe, klaustrofobiczne plany z nielicznymi statystami przypominają te ze starych seriali jak "Herkules" czy "Xena". Kostiumy wypadają niezbytprzekonywająco, a statyści jeszcze gorzej. Zwłaszcza krasnoludzcy zabójcy smoków, na widok których każdy szanujący się smok umarłby na zawał serca. Ze śmiechu.

Można było te pieniądze przeznaczyć na lepszych aktorów, scenarzystów, operatorów czy kogo tam się zatrudnia, żeby film / serial nie wyglądał jak klasa B+. Ktoś może uznać, że przesadzam, ale porównuję "Wiedźmina" do "Gry o tron" i wygląda on co najmniej o pół klasy gorzej. Co najmniej!

Sama historia opowiadana w tym odcinku została przez scenarzystów wyprana z wszystkiego, co u Sapkowskiego było wyjątkowe. Długie nieomal filozoficzne dialogi zostały sprowadzone do czegoś, co przypominało wymianę korporacyjnych maili. Krótko, zwięźle itak, żebywszyscy zrozumiali, ale kompletnie bez emocji. Historie opowiadane przez autora były magiczne ze względu na masę szczegółów i smaczków, a nie sam rdzeń. Trochę tak jak choinka, która bez dekoracji jest po prostu zwykłym iglastym drzewkiem, tak serialNetflixajest po prostu zwykłym serialem fantasy, pozbawionym wyjątkowości, klimatu i duszy.

Oglądając ten i kolejne odcinki, ciągle miałemwrażenie, że twórcy za bardzo się spieszą, starają się upychać w każdym z odcinków za dużo faktów a za mało klimatu. W dodatku przekształcają praktycznie każde opowiadanie na swój dziwny sposób, tak jakby bali się, że jeśli zostawią coś zgodnie z oryginałem, będzie oznaczało ich porażkę.

Obsada wydaje się ok, HenryCavillzazwyczaj daje rade, choć jego mimika podczas walki zkikimorądo dziś jest dla mnie zagadką. Co te miny miały wyrażać? Nie wiem, ale miałem wrażenie, że z twarzy aktora nie schodzi uśmiech. AnnaCharlottajakoYenneferjest zbyt miła i chyba ma zbyt sympatyczną i dziewczęcą twarz. Rzadko udaje jej się zagrać zimną, wyrachowaną sukę, jaką byłaYenneferw książkach (przynajmniej dla tych, którzy jej nie znali). Dla mnie jest po prostu za mało gorzka, a za bardzo słodka. Nieźle wypadaFreyaAllan jakoCiri, ale jak będzie wypadać z mieczem w reku, zobaczymy w kolejnych sezonach. Albo i nie zobaczymy.

Ogólnie serial odNetflixakojarzy mi się z drogim, bogatym prezentem na święta, który nie zmieścił się w przygotowane dla niego opakowanie, więc zostałokadłubkowany, upchany kolanem i przewiązany konopnym sznurem, aby tylko dostarczyć go na czas.

Jest mi smutno.