Współczesny korpo świat ugłupionego niewonliczego społeczeństwa potrzebuje antybiotyku czyli psychola jakim był Hitlus, inaczej hory nie wyzdrowieje...

Mam podobne przemyślenia. W anime mimo bycia towarzyszami, którzy mają na względzie własne dobro, wszyscy byli indywidualistami i ich niezależność widać na każdym kroku. Jednak nowi twórcy postanowili zrobić z załogi pokraczną rodzinkę, której opiekunem zostaje Jet, kompensujący sobie tym to, że może być ojcem dla własnej córki. Ogromne zmiany fabularne, infantylizowanie przesłania i kalka z wydarzeń z oryginału. Skoro tekst źródłowy nie pasował, to czemu nie stworzono zupełnie innej przygody, tylko nieumiejętnie posiłkowano się pierwowzorem? Wiadomo dlaczego, ale to wciąż boli. Boli też to, co zrobili z Viciousem. Wcześniej był zimnym, cynicznym materialistą, który działa wyłącznie dla własnego zysku. A zrobili z niego mściwego, niezrównoważonego psychicznie świra, który zakosztował w torturach i przestał radzić sobie z panowaniem nad własnym gniewem. A Julia? Julii też odebrali charyzmę. Ale żeby nie powielać, wspomnę o czymś, co nie zostało poruszone. Bardzo żałuję wyrzucenia Eda z paczki. W anime postać idealnie kontrastowała z resztą załogi Bebopa. Ed dodawał/a energii i absurdalnego humoru, kiedy reszta zazwyczaj była spokojna, czasem wręcz zblazowana, ale przede wszystkim zrównoważona. Rozumiem trudności w przeniesieniu jej do serialu aktorskiego (widać to po ostatnim odcinku), ale całkowite pozbycie się jej z ekranu bezapelacyjnie jest złym posunięciem. Widać, że twórcy przygotowywali postać na drugi sezon. Na szczęście nie powstanie

Nie może być ojcem*. Uciekło zaprzeczenie

Warto też wspomnieć o naprawdę słabej realizacji i reżyserii. Niby fajnie, że chcieliby oddać brud, zużycie, wyniszczenie z anime - w przypadku wnętrz statków to działa, natomiast otwartych przestrzeni? Widać od razu że wszystko zostało wybudowane w studiu i zajmowało niewiele przestrzeni. Albo kostiumy. Ómówmy się - kostiumy, fryzury czy charakteryzacja w większości anime jest na tyle dziwna, umowna i wpisana w konwencję animacji, że albo trzeba zainwestować naprawdę dużo środków w jak najlepszą jakość, albo przerobić to wszystko, urealistycznić, tak aby wyglądało to fajnie w wydaniu aktorskim (jak to kiedyś zrobił Christopher Nolan z Batmanem). A tak wszystko wygląda jak cosplay - niby dokładnie jak w anime, ale widać że to tania jakość tworzywa i peruki - nie wierzę w ogóle aby te postacie tak się przebierały na codzień w ramach tej wizji świata. Tym bardziej, że te kostiumy żywcem wzięte z anime kiepsko leżą na aktorach którzy w większości są... albo za starzy, albo za brzydcy względem pierwowzorów. Spike, czy Vicious w anime mieli 27 lat - byli przystojni, seksowni, smukli. Tutaj z kolei dostajemy dwóch niezbyt przystojnych panów w średnim wieku, którzy ubierają się dokładnie jak bohaterowie w anime - co wygląda dosyć żałośnie, jak oglądanie jakiś 2 podstarzałych nerdów z kryzysem wieku średniego którzy udają 20 latków. Niby John Cho wyrobił sobie ładną sylwetkę (co było mało dyskretnie pokazane w sekwencji treningu), ale w ogóle nie potrafi się dobrze ruszać w scenach akcji - jego ruchy są sztywne, niezgrabne, porusza się jak manekin, widać dużo cięć montażowych, kiepską choreografią podczas której nie czuć siły ciosów, energii, zmagania bohaterów - widać że to wszystko jest udawane, nie ma w tym żadnego napięcia, ani niczego widowiskowego. Spike w anime poruszaj się jak Bruce Lee (dosłownie, inspirowano się ruchami legendarnego aktora z filmów), widać było jak swobodnie się porusza, podskakuje, bez problemu wykonuje wysoki wykop.