Powiedz mi co jest w tym filmie z arcydzieła?
Gra aktorska na normalnym poziomie, zdjęcia nie są jakieś wyjątkowe, kreska banalna. Wgniatać to mogła ta poezja w latach 50-tych ale nie ten film.

Oglądałem go już trzy razy i za każdym razem z rozdziawioną gębą :-)
Może po prostu połączenie obrazu, dźwięku i poezji.
Może kwestia oddania (prawdopodobnie) klimatu czasu bitników, którym nasiąkłem (oczywiście z 30 letnim opóźnieniem) jako nastolatek.
Tak jak niektórzy chcieliby żyć w średniowieczu tak ja się waham, hipisi, czy bitnicy :-)
Za czasów hipisów laski były bardziej wyluzowane i chętniejsze, więc pewnie jednak lata '60-te :-)
Może jednak kwestia aktualnego stanu umysłu i za rok ten film będzie dla mnie gniotem ?

Mam nadzieję, że dla mnie pomimo upływu czasu film nie zajmie pozycji "gniota". Póki co, jestem nim tak samo zachwycona i ujęta jak i ty.
Zauważyłam jednak, że często trafia w gusta i zostaje doceniony przez zainteresowanych pokoleniem bitników.

No cóż, ten klimat albo się czuje od dziecka :-) , albo nie.
Może stąd głównie niskie i krytyczne opinie.
Swoją drogą przemęczyłem ostatnio "W drodze" i dramat ;-(
Trafiłem na jakieś koszmarne tłumaczenie, google translator myślę :-) i nie dało się czytać.
Zero rytmu, zero składu, nawet instrukcje chińskich zabawek są lepiej tłumaczone.
Pamiętam, że w dzieciństwie czytałem tą książkę i zwaliła mnie z nóg.
Podobnie ze skowytem, tłumaczenie wykorzystane w filmie rewelacja, tłumaczenie dostępne na sieci koszmarne.
Pozdrawiam serdecznie

Chyba miałam przyjemność oglądania nieokaleczonego "W drodze", co oczywiście utwierdziło mnie w przkonaniu jak bardzo przyjemne i hulaszcze życie wiodę :)
Szkoda, że nie ma adaptacji Kerouaca "Włóczędzy dharmy".

Pozdrawiam!

Pisałem akurat o książce ale rzeczywiście nie sprecyzowałem :-)
Co do filmu to zdecydowanie należy do mojej pierwszej piątki.
Co do hulaszczego życia to szału u mnie nie ma ;-(

Do połowy interesujący jako ciekawy dokument tamtych czasów, niestety waginosceptyczna love story psuje efekt całości. Zdecydowanie wolę Beat z 2000r za odrobinę szaleństwa i zjawiskową Courtney Love.

IMO niska ocena wynika z przytłaczającej pretensjonalności filmu - fatalne recytacje fatalnego Franco, koszmarne animacje, banał za banałem i przede wszystkim marna poezja Ginsberga, który 50 lat temu mógł szokować, ale w obliczu współczesnej poezji raczej śmieszy.

Każden jeden ma prawo do własnej oceny :-)

Złe oceny? Na bank chodzi o gejów! No kto by śmiał oceniać film pod względem jakości? Mamy do czynienia z tematem gejowskim, który swoją niesamowitością przyćmiewa nawet słońce....
Teraz poważnie.
Myślę, że większość ludzi sięgających po ten film zdawało sobie sprawę, czego dotyczy tematyka. Film ma słabe oceny bo jest pretensjonalny i mało ciekawy. Jednak według mnie najsłabszym punktem tego "arcydzieła" była recytacja Jamesa Franco - w życiu nie słyszałam niczego tak monotonnego!

Zacytuję jedną z moich przemiłych rozmówczyń: "pięknie się różnimy. :)".
Dla mnie recytacja podobnie jak cały film jest idealnie wkomponowana w przekaz.
Jej monotonia jest według mnie świadomym zabiegiem.
Franco gra trochę licealistę, który jest tak podjarany i przestraszony tym, co napisał, że go to po prostu spina i trochę paraliżuje.
Aż się czuje, jak on wyciska z siebie słowa przez zaciśnięte gardło.
Ginsberg pochodził z bardzo tradycyjnej rodziny i tylko ktoś, kto przełamywał takie wychowanie jest w stanie zrozumieć, jak się człowiek może w takiej sytuacji czuć.
Ale powtórzę jeszcze raz: Każden jeden ma prawo do własnej oceny :-)

Prawda, film wgniata w fotel. Świetny obraz społeczeństwa i wrażliwości poety.

zgadzam się - to arcydzieło