Fando i Lis

wspaniała wprawka, poniekąd pionierska, paniczna i w miarę klarowna metaforycznie wizja podróży przez to co wyryte pomiędzy dwiema cyferkami na kamiennej płycie..
hell of a trip przez szaleństwo miłości własnej, miłości personalnej i zbiorową hipnozę dookolnej anomalii tolerowaną i nazbyt łatwo usprawiedliwianą...

No właśnie , jak się na to zapatrujecie?Scena wiadoma .

Wydaje mi się że po to są efekty specjalne żeby z nich korzystać, a nie nakłuwać aktorkę . W dodatku krew została skonsumowana przez innego aktora. Przecież to, jakby nie patrzeć, przejaw kanibalizmu. Gdzie kończy się sztuka?

Bardzo mieszane uczucia. Trochę rewelacji i sporo marnych udziwnień.

Myślę, że nie ma sensu się rozwodzić po raz pierdylnasty i wszczynać kolejną jałową dyskusję, na którą psychofani pociesznego Chilijczyka odpowiedzą w wiadomy sposób. Mam 2 uwagi. Ponoć bardzo trudno zakwalifikować ten film do jakiegoś gatunku, zaszufladkować go, otóż nic bardziej mylnego, była to po prostu kolejna...

...metafory, symbolika, Chrześcijaństwo, Dante, surrealizm, psychoanaliza, a ja przez cały czas oglądania patrzyłam na Lisę i widziałam Giuliettę Masinę.