już jakiś czas temu widziałem że taki film istnieje i zdjęcia wyglądają super... ALE DOPIERO TERAZ OGARNĄŁEM ŻE GŁOWNEJ ROLI NIE GRA JENNIFER LAWRENCE

Film świetnie pokazuje nie tylko wszystkie aspekty zespołu Pica. Jednego z najbardziej zadziwiających zaburzeń Jego implikacje, przebieg, walkę ...
Pokazuje też bardzo częsty sposób traktowania osoby chorej czy tez zaburzonej przez najbliższych.. Obwiniają oni chorą nie zadając sobie trudu, żeby poszukać przyczyny...

Polecano mi ten film jako horror, więc po obejrzeniu byłam mocno zaskoczona. Bo to jest najprawdziwszy dramat psychologiczny, bardzo zresztą udany. Nie żałuję, że się skusiłam, ale z horrorem nie miało to zbyt wiele wspólnego. :-)

Ta rola zrobiła ten film w stu procentach. Po końcowej scenie, aż ma się ochotę dalej śledzić losy Hunter.

Odzyskać wolność od spełniania czyichś oczekiwań. Odzyskać możliwość decydowania o swoim ciele. Odzyskać autonomię i niezależność. To o tym jest ten film. Bez wielkich fajerwerków, dramatyzmu - porusza kwestie podstawowe dla każdej kobiety. Bo to film zdecydowanie feministyczny. Galeria dziewczyn w ostatniej scenie...

Niedosyt jest, ale po obejrzeniu tego filmu. Świetne zdjęcia, dobra gra aktorska, piękna sceneria, technicznie dopracowany, raczej nie ma się do czego przyczepić, ale cała historia rozczarowuje. Całą fabułę można by streścić właściwie w jednym zdaniu - kobieta, która (materialnie) ma wszystko, ale jest nieszczęśliwa,...

W Niedosycie udało się wcisnąć całkiem sporo - dramat o życiu w toksycznym związku, body horror, thriller i historię o emancypacji kobiety. Śliczny wizualnie, pozbawiony scen gore, ale chwilami autentycznie odrzucający, pełen nieprzyjemnych doznań, ale z satysfakcjonującą konkluzją. Zapraszam do mojej recenzji w linku...

Ale dobre

Odczuwalam satysfakcję gdy jadła te rzeczy. Potrafiłam zrozumieć że chce mieć je w ustach, zimny metal czy fakturę pinezki. Tylko że ja bym nigdy nie połknęła.

Z technikalii to napewno jest estetycznie. Minimalizm idzie w parze ze stanem psychicznym aktorki, a detale grają pierwsze skrzypce w tym cichym, emocjonalnym nokturnie. Zaś sam klimat nie jest już taki majestatyczny, muzyki czy ambientu tyle co kot napłakał, jedyny z jej ważniejszych momentów następuje w ostatniej...

Film, który nie zaskakuje, nie porywa. Który stosuje za dużo skrótów, uproszczen psychologicznych. A przecież trwa tak długo, że śmiało możnaby pokusić się o głębię postaci. Film warto zobaczyc ze względu na zdjecia, swietna rolę główną. Jak dla mnie, to stanowczo za mało. Nota 6, jak u Raczka.

Jak wyżej w temacie.

sławiony błogo stan kobiecy bardziej chyba nie tylko dla mnie, ale i dla samej zainteresowanej pogmatwany, obcy i niezrozumiały nie był bodaj od czasu rosemary..

(no, dobrze, może z niewielkim wyjątkiem w osobie tytułowej żony pewnego tajemniczego astronauty..)

Przez żołądek od serca.

tylko mam wrażenie niedokończonego, czyżby była kontynuacja? Mogłaby w sumie być, czemu nie, bo całkiem dobrze się oglądało. Mocne zdziwienie, bo nic nie wskazywało, że pani domu jeszcze w ciąży będzie miała na takie zachciołki ochotę. Można zerknąć, bo dawno czegoś tak intrygującego nie widziałem.